Page 10 - Blauwe stem proef

hoe het zit. En trouwens, verliefd zijn is altijd een beetje eng.”
Noor lachte opgelucht en gooide nog een steentje in het wa-
ter. “Jij zegt dat zo makkelijk.”
“Misschien omdat ik zelf ook genoeg dingen niet begrijp,” zei
Elin speels. “Maar hé, zolang je er vlinders van krijgt, maakt het
toch niet uit wie het is?”
Ze lachten samen, en even leek de lucht om hen heen lichter
te worden.
Noor draaide zich naar haar toe en keek Elin nieuwsgierig aan.
“En jij dan? Je praat nooit over iemand. Vind jij niemand leuk?”
Elin voelde de warmte in haar wangen stijgen. Ze zocht naar
woorden, maar geen enkel antwoord leek te passen. “Ik weet
het niet,” zei ze na een stilte. “Misschien niet op de manier die
iedereen bedoelt.”
Noor grinnikte. “Dat klinkt wel heel geheimzinnig. Je hebt toch
niet stiekem een crush op de leraar Engels?”
Elin schudde haar hoofd en lachte mee, opgelucht dat Noor
het luchtig hield. Maar diep vanbinnen voelde ze hoe haar
geheim zich roerde, zacht en ongrijpbaar. Er was wel iemand, of
iets, dat haar riep maar het was geen mens van vlees en bloed.
“Het is niet zo simpel,” zei ze na een korte stilte. “Soms… hoor
ik iets. Een stem. Alsof er iemand is die tegen me praat, maar
die niemand anders hoort.”
Noor keek haar aan, eerst met gefronste wenkbrauwen, toen
met een kleine glimlach. “Nou, dat klinkt eigenlijk best bijzonder.
Ik hoor alleen mijn eigen gedachten, en die zijn vaak al druk
genoeg.” Elin lachte zacht mee, dankbaar dat Noor het niet
meteen wegwuifde. Toch hield ze de rest voor zichzelf. Wat die
stem werkelijk betekende, wist ze immers zelf ook nog niet.
De dagen daarna voelde Elin dat er iets veranderd was tussen