Page 16 - Blauwe stem proef

zijn eigen kamer. Elin keek naar de deur die achter hem dicht-
viel. Voor hem was het een steen. Voor haar… was het iets
heel anders.
Hoofdstuk 9
Noor vertelde het bijna achteloos, alsof ze er niet veel woor-
den aan wilde geven. “Ik ga soms naar een therapeut,” zei ze
toen ze samen terugliepen van school. “Omdat mijn ouders ge-
scheiden zijn. En… omdat ik nog steeds niet weet wat ik voel,
of ik nou echt alleen op meisjes val, of ook op jongens. Soms
denk ik dat ik gewoon stuk ben.” Ze schopte tegen een blikje
dat voor haar voeten lag en zweeg even, maar ging toen toch
verder.
“Het is zo raar, weet je. Bij mijn vader moet ik altijd sterk zijn,
hij zegt dat ik me niet moet aanstellen. Bij mijn moeder ben ik
weer degene die haar moet opvrolijken. En ondertussen ben
ik zelf in de war. Dan lees ik over labels, lesbisch, bi, pan… maar
wat als ik helemaal nergens in pas? Wat als ik gewoon niet
normaal ben?”
Ze haalde diep adem, alsof ze zichzelf moed moest inspreken.
“De therapeut zegt dat het zoeken mag, dat ik tijd heb. Maar
ondertussen voelt het alsof iedereen al precies weet wie ze
zijn. En ik… ik blijf maar twijfelen. Soms denk ik: misschien blijf
ik altijd in die twijfel hangen.”
Elin zei niets. Ze liep naast Noor, hoorde de spanning in haar
stem, zag de manier waarop ze naar de grond keek. Alles in
haar wilde iets zeggen, troosten, maar de woorden bleven vast-
zitten. Ze wist dat dit niet het moment was om antwoorden te
geven.
Die avond, alleen op haar kamer, dacht ze terug aan Noors