Page 8 - Letterhoeke 2019-1

seedyk keunstwurk It keunstwurk út 1993 op de seedyk by
Marrum. (Foto Haye Bijlstra)
klaai bekroade oer it seesân
grutte dunen lâns it slyk
yn klaai en sân beklonken peallen
froulike tolve yn ’t gelid
tille de kop fan d’ âlde seedyk
boppe minske tinken út
swier oerstekkend presintearblêd
hommaazje oan elk dy’t focht foar
droech

it sporten. Reedride, it leafst op Vredeman de Vries yn Ljouwert. skoalmaster stoarn wie. No kin ik
natueriis, docht er op selsmakke Hy groeide op yn Akkrum. Heit der wat makliker oer prate, earder
houten redens. As der iis leit, is wie baas fan De Ruiter, it redens- skeat ik samar fol as ik deroer
er ‘ontoerekeningsvatbaar’, sa’t fabryk, en mem wie kleanmakster. fertelde.’
er sels seit. Nei in bytsje froast ‘Us mem sei dat ik as poppe yn de
stapt er sa achter hûs wei in smel widze altyd al nei de beammen lei de skoalle
sleatsje op. It leafst rydt er op de te sjen.’ Op de legere skoalle hie
Blaugerzen by Terkaple/Eagmaryp. er in minne tiid. Hy hat der lang de koperen kruk
En oars is er yn de iishal te finen in ôfkear fan skoalmasters oan de doar nei it gymnastyklokaal
dêr’t er ek trainingen jout. ‘Ik mei oerhâlden, hoewol’t er tsjintwur- de doar nei juffer bylinga
ek graach fuort op de racefyts. En dich ek wol aardige ûnderwizers dêr trou ik letter mei
op it wetter fiel ik my o sa thús, tsjinkomt. ‘Ik seach altyd nei de doar nei master hoekstra
ik bin in echte siler, dat doch ik bûten, de beammen, tûken en dy skopte my sear
yn itselde gebiet as dêr’t ik ryd.’ fûgels. Ik wist alle nêsten en koe de doar nei it hantwurklokaal
Yn syn jonge jierren koe er goed alle blommen. Dat telde blykber de oare kant húskes
drave. By de âldste junioaren wie net, ik die te min rekkenjen en taal de drinkfontein
er yn 1965 de de bêste fan Fryslân en moast alle dagen neibliuwe. de kelderdoar – koalehok
oer in hiel jier op de 1.500 meter. Dan moast ik myn hân ophâlde de doar nei juffer horrel
en sloech skoalmaster my. Ik bin de doar nei master inia
Minne tiid ek allemachtich skopt. Noch altyd ik bin der nachts noch bang foar
Ids Willemsma folge nei de am- dream ik derfan, dan bin ik nachts
bachtsskoalle de keunstakademy oan it fjochtsjen. Sels nei’t de

Skriuwsels Houten hûn, bernewurk fan Ids doe't er
Mei ‘skriuwsels’, sa’t Ids Willemsma syn teksten en gedichten neamt, in jier as acht wie. (Foto Linus Harms)
is er nei de ambachtsskoalle begûn. Altyd yn it Frysk. ‘Ferdwaald is
wolris wat publisearre, mar dêr ha ik noait sels achteroan west.’ Yn
1997 kaam by útjouwerij Perio de bondel (mei cd) Buorman Dada en oare
gedichten út. ‘Ik ha gjin ferstân fan literatuer, ik bin in gefoelsminske.
In keunstwurk is in kwestje fan gefoel en sa is dat mei it skriuwen ek.
It ûntstiet út iensumheid, langstme of wille.’

8 | LETTERHOEKE 1 2019