Page 179 - 80 เล่ม ที่ครูภาษาไทยควรอ่าน

๑๖๕

โสกันต์ (สียะตรา) ก็ดี ทรงพระราชนิพนธ์ตรงตามต าราราช

ประเพณีทุกอย่าง แก้ไขแต่ตรงที่ขัดกับเนื้อเรื่อง ดังเช่นในที่

พระภิกษุสงฆ์เปลี่ยนเป็นฤๅษีเป็นต้น ถึงที่ว่าด้วยขนบธรรมเนียมใน

ั
บ้านเมือง ตลอดจนว่าด้วยพนอธยาศัยผู้คนก็ทรงตรงตามลักษณะ
ื้
ื้
การที่เป็นอยู่ในสมัยซึ่งทรงพระราชนิพนธ์นั้นเป็นพน เว้นแต่ที่ขัด
ื่
กับเนื้อเรื่องจึงแก้เป็นอย่างอน นักเรียนผู้แสวงหาความรู้ประเพณี
ิ
ไทยแต่โบราณ อาจจะศึกษาหาความรู้ได้ในบทละครอเหนานี้เป็น
อนมาก เพราะฉะนั้นจึงนับว่าวิเศษกว่าบทละครร าเรื่องอนที่เป็น
ั
ื่
ต าราด้วยอีกอย่างหนึ่ง

ิ
จากเนื้อเรื่อง อเหนามีความเห็นเกี่ยวกับการกระท าของ
จรกาและวิหยาสะก าเกี่ยวกับการหลงรัก และแย่งชิงนางบุษบาว่า

เป็นสิ่งไม่ควรกระท าแต่เมื่ออเหนาเห็นนางบุษบาหลังจากเสร็จศึก
ิ
กะหมังกุหนิงก็หลงรักนาง บุษบาไม่ต่างจากจรกาและวิหยาสะก า

เมื่อผู้คนเสพวรรณคดีเรื่องอเหนา ก็น ามาสร้างเป็นส านวนไทยว่า
ิ
ว่าแต่เขาอเหนาเป็นเอง หมายถึง การกระท าของบุคคลหนึ่ง ที่
ิ
ต าหนิ สั่งสอนผู้อนว่าการกระท าของผู้นั้นเป็นสิ่งที่ผิดแต่ตนก็กลับ
ื่
ท าเองในภายหลัง ซึ่งมาจากการกระท าของอเหนานั้นเอง เหล่านี้
ิ
เป็นภาพสะท้อนให้เห็นความสัมพนธ์ระหว่างผู้เสพวรรณคดีกับ
ั