Page 57 - 80 เล่ม ที่ครูภาษาไทยควรอ่าน

๔๓

วินทร์ เลียววาริน ใช้ชั้นเชิงทางวรรณศิลป์ เรียงร้อย

เหตุการณ์และบุคคลในจินตนาการเข้ากับเหตุการณ์และบุคคลจริง
อย่างผสานกลมกลืน ผ่านความคิดค านึงและบทสนทนาของตัว

ละครเอก ผู้เป็นเสมือนตัวแทนคนในชาติที่ได้รับผลกระทบจาก

ความผันผวนทางการเมืองตั้งแต่เริ่มเปลี่ยนแปลงการปกครองจนถึง
ปัจจุบัน

ถ้ากล่าวถึงกลวิธีทางวรรณศิลป์ของเรื่องนี้ วินทร์ เลียววา
ริน ได้สร้างผลงานไว้ดีมาก เขาใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการ

พรรณนาเรื่องราวต้องการเน้นอารมณ์ความรู้สึกที่เข้มข้น

ื่
ื่
สนุกสนาน เพอให้กระทบจิตใจของผู้อ่าน เพอช่วยวาดภาพ ระบาย
่
สี ตกแต่ง และให้เสียงที่ผู้แต่ง ต้องการจะสื่อให้ผู้อานได้ชม ได้
ี
สัมผัสอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นอกด้วย ตัวอย่างเช่น ในฉากแรกผู้แต่งเปิด
เรื่องด้วยการพรรณนาสภาพอากาศที่รุนแรงและแปรปรวนของพายุ

ื
ิ
ฝนที่ “กระพอปีกพโรธกวาดล้างต้นไม้ใหญ่น้อยหักโค่นลง
ดิน” ประโยคนี้ใช้กริยา กระพอปีก และ พโรธ กับประธานที่ไม่มี
ิ
ื
ชีวิตช่วยแสดงถึงภาพความรุนแรงของพายุราวกับสิ่งมีชีวิตที่
ฉุนเฉียวรุนแรงพร้อมจะทาลายล้างทุกสิ่งที่ขวางทางมัน นอกจากจะ

เป็นการสื่อภาพที่มีชีวิต และเคลื่อนไหวในภาพความคิดของผู้อาน
่
ได้แล้ว ฉากเปิดเรื่องดังกล่าวยังสามารถเป็นสัญลักษณ์ชี้น า

บรรยากาศความวุ่นวายโดยรวมของเรื่องว่าประวัติศาสตร์
ประชาธิปไตยของไทยได้ผ่านมรสุมสุดเกรี้ยวกราดมาแล้วเท่าใด