Page 7 - อ.ไพฑูรย์
P. 7
เข้ากับพรรคพวกไม่ได้ และยังถูกมองว่า “ท างานไม่เป็น ไม่เอาพวก” การเป็นอาจารย์
มหาวิทยาลัย จึงท าให้ข้าพเจ้าพอใจอย่างยิ่ง อีกทั้งความก้าวหน้าในต าแหน่งทางวิชาการก็
สามารรถท าได้ด้วยตนเอง ข้าพเจ้าคิดว่า แม้ตนเองจะมีเวลาเป็นอาจารย์ไม่มากนัก แต่เมื่อได้
เปลี่ยนเส้นทางอาชีพมาแล้ว ข้าพเจ้าจะต้องไปให้สุด ท าให้ดีที่สุดในเวลาที่มีอยู่ ข้าพเจ้า
มุ่งหวังว่าจะต้องไปสู่ต าแหน่งสูงสุดทางวิชาการ คือการเป็นศาสตราจารย์ให้ได้ ซึ่งแตกต่าง
จากการเป็นข้าราชการในกระทรวงต่างๆที่ต้องเบียดแย่งแข่งขันกันกับคนอื่น ที่เมื่อเราได้
ื่
้
ต าแหน่ง คนอนจะไม่ได้ หรือถ้าเราไม่ได้ คนอื่นก็ได้ ท าใหเกิดการแย่งชิงกัน ซึ่งหลาย ๆ คน
ได้ต าแหน่งมาด้วยวิธีการที่ไม่ถูกไม่ควรหรือไม่มีศีลธรรมก็ว่าได้
ความรู้สึกต่อสถาบันมหาวิทยาลัยบูรพาและคณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ ถือได้ว่า
่
เป็นสถาบันที่ดี ที่น่าอยู่ตั้งอยู่ในท าเลที่ดี ใกล้ทะเลที่สวยงาม ไม่หางไกลจากเมืองหลวงมาก มี
ความสงบ เป็นสถาบันที่มีระเบียบกฎเกณฑ์ ที่ไหนมีอะไร สถาบันนี้ก็มีได้ ท าได้เหมือนกัน
การสืบค้นข้อมูลต่าง ๆ ก็ท าได้ง่าย หาได้จากระบบอินเทอร์เนตของสถาบัน
ความรู้สึกที่มีต่อผู้บริหารและพนักงานคณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัย
บูรพาถือว่าอยู่ในระดับที่ดีเยี่ยม ผู้บริหารมีน้ าใจ ให้โอกาส ส่งเสริมความก้าวหน้า ส่งเสริม
ความคิดริเริ่ม อ านวยความสะดวกในการท างาน จัดสรรเครื่องมือและอุปกรณ์การท างาน
พนักงานและเพื่อนร่วมงานเป็นกลุ่มบุคคลที่มีน้ าใจเอื้ออาทรต่อกัน เป็นมิตร เป็นญาติพี่น้อง
และเป็นผู้ร่วมงานที่ดี
ข้าพเจ้าขอขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีที่มีให้กันตั้งแต่เริ่มต้นและเสมอมาจนปัจจุบัน
และจนถึงวันสุดท้ายที่ข้าพเจ้าจะต้องครบเกษียณอายุที่ต้องจากไปตามวาระ ซึ่งเป็นสิ่งที่
ข้าพเจ้าประทับใจอย่างมิรู้ลืม และหลังจากนี้ไปมหาวิทยาลัยและคณะก็เปรียบเสมือนบ้าน
ผู้บริหารและพนักงานก็เปรียบเสมือนญาติพี่น้องที่ยังต้องไปมาหาสู่ ติดต่อสัมพันธ์กัน ดูแล
ทุกข์สุขกันและกันไปชั่วนิรันดร์
