Page 148 - PetPraUma 01
P. 148

ู)
                                                   ั
                                "
                                        ั
                                                                        ี้
                                                                          ั
                                                                              ื
                                                                    ั
  เรื่องของปOามีอาถรรพณของมนอยในตว บางขณะมนลลบมดมน
                               ิ
                                 ู
      ิ
                                     "
  ชนดทวทยาศาสตรกพสจนไมได  ถาเลาออกไปแลว  พวกคณก                                     ็
            ิ
                           "
                            ็
          ี่
                                                                                ุ
                                                >
                                                                   >
                                                    )
                                           >
                                        )
  อาจจะหวเราะเหนเปนเรองเหลวไหลขบขน  เอาไวเผชญดวยตา
                                                        ั
             ั
                        ็
                                  ื่
                                                                   >
                             F
                                                                        ิ
                                                                             >
  เองดีกว)าครับ จะอย)างไรก็ตาม ขอเตือนย้ําไว>อีกครั้งว)า ไม)ว)าจะ
                                                                       ั
                      ิ
                                                     ิ
  พบเหนอะไรทผดปกต วกลวการ คมสตไวใหด อยาขวญเสย ปน
                                 ิ
                                      ิ
                              ิ
                                               ุ
         ็
                                                                                  r
                                                                  )
                                                           >
                                                             ี
                                                                             ี
                                                        >
                    ี่
                                                                                 )
  ในมอนนแหละครบ  จะเปนเครองรางปองกนตวเราไดอยาง
       ื
                                        F
                                                               ั
                                                                             >
                                                          \
                         ั
                                                                   ั
           ั่
                                               ื่
                                          ู
                                                                    >
                                                     ี
                                                        )
  ประเสรฐสด  พนจพจารณาดใหแนเสยกอน  แลวกเลงใหแน
                                             >
                                                                           ็
                                                                                >
                                                  )
                                                                                    )
                                                                        ็
                          ิ
                              ิ
            ิ
                ุ
                        ิ
  เหนี่ยวไกตูมออกไปเถิดครับ อะไรๆ ก็กระเจิงหมด”
                                                                    >
                                                                         ั้
                                                                                  ั
                                               ิ
         เสียงของเขาเคร)งขรึมจรงจงผดไป คณะนายจางทงสามหน
                                            ั
                                        ิ
                    ั
                                                                      ั้
                 >
                                                      ื่
  มามองดหนากน  ม.ร.ว.หญงดารนหนาตนขนในบดนน  กอดอก
                                                   >
                                                                  ั
                                            ิ
                                      ิ
             ู
                                                           ึ้
           )
  ห)อไหล
                                     ิ
                                                                              >
                 ู
            ุ
                                                              ุ
                                                      ั
                                                                                ั
                                                                     ิ
                                                  >
                           ั
                              ั
                                             Q
      h
  “เอะ! คณพดเปนนยยงไงพกล ฟงแลวชกขนลก อธบายใหชดๆ
                       F
                                                             ึ
                                                                              ิ่
  หนอยซ มนหมายถงอะไร เอ...นายพรานนพลกจรงเชยว ยงใกล                                  >
            ิ
                                                                       ี
      )
                                                         ี่
                                                                  ิ
                                                           ิ
               ั
                           ึ
                                                                  ิ
                                                                        ิ
  จะออกเดนทางกยงพดใหใจไมด  สงทผดปกตวกลวการทคณ
                              ู
                                          )
                                   >
                        ็
              ิ
                          ิ่
                                                                                 ุ
                                                      ี่
                                                                               ี่
                                                                ิ
                                                        ิ
                                                  ิ่
                                            ี
  ว)าน)ะ มันคืออะไร?”
         รพินทร"หัวเราะหึๆ สีหนากรานเกรยมของเขาดเปนเงาสลว
                                                                                   ั
                                                                        F
                                             >
                                                     ี
                                        >
                                                                     ู
  ยากที่จะอ)านออก ในแสงรางๆ ของตะเกียงรั้วซึ่งจุดไว
                                                                       >
  “ใครบอกว)าผมพูดให>ใจไม)ดีครับ ผมพูดเพื่อให>เตือนสติไว>ก)อนตะ
                             ั่
                                  >
                                            F
                         ุ
  หาก ปาทเราจะบกบนเขาไป เปนปาทสงทสด เตมไปดวยสรรพ
           O
               ี่
                                                           ุ
                                                                  ็
                                                                         >
                                                         ี่
                                                O
                                                    ี่
                                                      ู
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 148
   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153