Page 16 - PetPraUma 01
P. 16

หนึ่งในสองของสุภาพบุรุษผู>เปFนแขกครางออกมา

                                                   )
                                                                              ิ
                      ิ
                                                                                  ื
               ็
     ั
                   ็
                                                      ็
                               Z
                                           ้ํ
  “ตวเขาเลกกจรง แตฝมอและนาใจไมเลกเลย ผมเองเคยยงเสอ
                                 ื
                             )
  มาสองครั้ง บอกตรงๆ ว)าขณะที่ยงมือสั่นเปFนเจ>าเข>า ทั้งๆ ทผมก                      ็
                                             ิ
                                                                              ี่
         ั
                                                             >
              ั
                                            >
                      )
                                                ั้
                                                                                   ึ่
                                                                        F
  บอกกบตวเองวาในบรรดาคนกลาทงหลายแลว  ผมเปนคนหนง
                                                                            >
                 ั้
                                   ็
                                                                          )
                                                   ั่
  ในจานวนนน  เวลายงกเปนเวลาทนงอยบนหาง  แตถาจะให                                     >
                                      F
                                                 ี่
                               ิ
       ํ
                                                               >
                                                        ู)
                                        ื
                                                                               )
                                                 >
                                            r
                             >
        ั
  รางวลผมสกแสน ใหผมเดนถอปนเขาไปยงเสอซงๆ หนาอยางน                                    ี้
                ั
                                                        ิ
                                                                ึ่
                                    ิ
                                                            ื
                                                                          >
  ละก เห็นจะไม)รับประทาน”
       ็
  “ผมชอบการยิงสวนในระยะประชิดของเขาจริงๆ”
                                    ี่
                                        \
                                                                       F
                                  ู)
                   ู
                                                              ี่
                                                    ิ
   ี
               ึ่
                            ั
                                                         )
  อกชายหนงพด  ตาจบอยทเปาหมายเดมไมเปลยน  เปนประกาย
  สดใส
                                                        )
                                                                               >
                                           ู
                                     )
                                                                        ื
                     )
                 ึ
      ี
  “ทแรกผมนกวาเขาจะยงผานลกกรงตาขายของนกเงอกเขาไป
                                 ิ
                                                                       )
                                            ั
     ี
                        ั
               )
        ี
                                                ุ)
                                                                               ิ
                                          >
                               ั
  เสยอก แตเขากลบรอจงหวะใหมนพงกระโจนลงมาใส และยงใน
                   ็
                                                                              )
                                                                   ี่
                                                               >
                                                       )
  ขณะนน ผมกอยากจะเชอตามคณอาพลวา ในขอทรบรองวาเขา
                                               ํ
                                           ุ
          ั้
                                                                     ั
                                 ื่
         ุ
                                                               >
                                                                          ั
                                 ี
                 ุ
                                                                      ั่
                                             ึ่
                             ั
                                                                              "
  เปนสภาพบรษและนกกฬาคนหนง  เพราะแมกระทงสตวเขาก                                      ็
                   ุ
     F
                                                             ี้
                                                                         ึ
   ั
                                                                                  ิ
                                                                                 ี
                                                ิ
                                             ี
                             >
                                           )
                       ั
                                                           ี้
                                 ื
        >
  ยงใหโอกาสกบมน  ถามอเขาไมดจรง  เมอกนเขาอาจถงแกชวต
                   ั
                                                                              )
                                                       ื่
  มันเปFนการแลกกันอย)างยุติธรรมดีเหลือเกิน”
                                                                          ื
                                                                              ั
  “เขานาจะไดรบบาดเจบบางนะคะ  นอยเหนเขาถกเสอตวนน
                                                                                  ั้
                                                     >
          )
                                                            ็
                   >
                                    >
                                ็
                     ั
                                                                     ู
                             >
                                                ิ
                                                                                  ็
  กระโจนลงมาปะทะลมลงแมเขาจะยงมนตายกตาม แตทาไมเหน
                                      >
                                                                        )
                                                             ็
                                                    ั
                                                                          ํ
  เขาลุกขึ้นมาอย)างปกติดีทุกอย)าง พวกนั้นรุมมุงกันใหญ)แล>ว”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 16
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21