Page 18 - PetPraUma 01
P. 18

>
   ั
                                                                           ุ
                                                                     >
                                    F
         O
              F
                                                      >
       "
                      ั
                                                                                  ั
  สตวปาเปนๆ กบเขามาเปนเวลานาน กาวเขาไปแลวหยดชะงก
                                    ิ้
  นดหนง อาพล พลากร ยมราอยกอนแลว รองทกพรอมกบตรง
                                                            >
                                                       >
          ึ่
                                               )
               ํ
                                       )
                                             ู)
    ิ
                                                                             ั
                                                                 ั
                                                                       >
                                  ี่
                                                                  ี
                                         ั
                      ํ
            ุ
                                                                    ุ
                           ิ
                                                                            ี่
     >
                                                                ี้
                                                      ึ่
                                      h
  เขามาฉดแขนนาเดนไปทโตะรบแขก  ซงขณะนมบคคลทเขาไม                                     )
                           ั
                               >
        ู>
          ั
                                                      >
                                                                    ี
                                                           F
                                              )
                                                                                ั
  เคยรจกสามคนพากนจองมองมากอนแลวเปนตาเดยว เขายงไม                                    )
                                                                                 ื
                                                                            ํ
                                                                          ี่
                                                 ั
                                             >
                                                      ั
                                    )
                                        ั้
    ี
                    ั
  มโอกาสทจะสงเกตคนเหลานนไดถนดนก  ในสายตาทชาเลอง
               ี่
  ผ)านๆ เพราะกําลังพูดโต>ตอบทักทายอยู)กับผู>อํานวยการบริษัท
                     ิ
                                                                                   ึ่
                                      ึ้
                                                             ็
                  ี่
                                    ุ
                                                       ุ
  “ผมเสยใจทเกดอปทวเหตขน  คนของคณเจบสาหสไปคนหนง
                           Q
                         ุ
          ี
                                                                     ั
                                ี
  เลอดตกยางออกกนไปอก 4-5 คน เพราะความสะเพราของพวก
                                                                       )
                         ั
     ื
  เขาเองแท>ๆ”
                                                                     ี
                             ํ
  พรานใหญพดอยางสารวม  นาเสยงของเขาเบาเรยบ  อาพล
                        )
                                                                              ํ
                  ู
                                          ้ํ
                                               ี
                )
                                                    >
  หัวเราะอย)างหนักหน)วง แล>วโอบไหล)ไว
                                                         ุ
       h
                      ็
                                                                      "
  “โอย!  เรองเลก  ไมตองกงวลไปหรอกคณรพนทร  ขอบคณ
                               )
                                 >
                                                                                  ุ
                                                                ิ
                ื่
                                      ั
       ื
                                                                         ู)
  เหลอเกนทชวยจดการใหเปนทเรยบรอย ถาไมมคณอยดวยวนน
                                                                ี
                                                              )
                                                                           >
                                                         >
                                                                  ุ
                                         ี่
                ี่
            ิ
                                            ี
                                     F
                                                                                    ี้
                       ั
                  )
                                  >
                                                                                ั
                                                  >
                                                                           )
       )
                                                  ุ)
                                                                 >
                                                      ั
                                                                        ี
                         ั
                              ู)
  ผมวากวาจะเอามนอยพวกเราคงจะวนกนไมใชนอย ดไมดอาจม                                    ี
                                                              >
                                                           )
             )
                                                                             ี
  ใครตายก็ได มันเปFนความผิดของคนของผมเอง”
                 >
                                                                     ี่
                                                            ั
                                                                       ุ
                                                F
       )
                        ั
                               ื
                                                                                ี่
              ี
                                                         ํ
                                          ั
                                    ิ
                                                                             )
  “แตผมเสยดายมนเหลอเกน  มนเปนเสอดาตวงามทสดเทาทผม
                                                     ื
  เคยพบเห็นมา”
                                                                        )
                                                  )
                                                       ั
                                                             ั
                                        >
                                                                 ็
                                  >
                                                    )
  “ช)างมันเถิดครับ ทําไงไดละ ถาเราไมฆามน มนกตองฆาพวกเรา
                                                                   >
                                   ุ
                       )
                 ึ่
                                                                                  ั้
                                                       ี้
                                                                 >
  คนใดคนหนงแนๆ  ลงหลดออกมาแบบนแลวกตองยงทงเทานน
                                                                      ิ
                                                                          ิ้
                                                           >
                                                                              )
                                                               ็
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 18
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23