Page 183 - PetPraUma 01
P. 183

>
  แบบเก)า ถ>าผมเอาปrนของผมยิงมันอาจผิดก็ได”
  ม.ร.ว.เชษฐา เข>ามาจับไหล)แงซายบีบแน)น และตบหนักหน)วง


                                                                         ึ
                                      ั้
                                                                       ู>
                                                 >
                                                                              ื่
                                                                                  ั่
                                                              ี
                             ็
  “แงซาย!  ตงแตเหนแกครงแรกแลว  ฉนมความรสกเชอมน
                                                          ั
                    ั้
                         )
                                                                           F
                                                                                 )
  อย)างไรพิกลว)า แกจะต>องเปFนประโยชน"ต)อคณะของเราเปนอยาง
  มาก และมันก็เปFนความจริง แกเปFนคนกล>าหาญ ตัดสินใจได
                                                                              >
       >
             ั
                                                                                   ั้
                                               ี่
                                         >
                                    )
   ู
  ถกตองฉบไวและฉลาด อยางนอยทสด การกระทาของแกในครง
                                                                 ํ
                                                 ุ
                                                                         r
                                                            )
                                              >
                                     ุ
                                                                     ื
  น  กเปนการชวยพวกเราทกคนไวพวกเราไมมใครถอปนลกซอง
        ็
    ี้
                                                                             ู
           F
                     )
                                                              ี
                                ็
                             ึ่
                                                            )
                       ั
  สกคนนอกจากฉน  ซงกสงใหกบรพนทรไป  สวนบญคากบจนจะ
                                       >
                                                                           ั
                                         ั
                                                                               ั
   ั
                                                     "
                                  )
                                                                  ุ
                                               ิ
                                                                       ํ
                                       ิ
                ็
             ้ํ
                    )
                                                                    ู)
                                                                               ู)
  ชวยยงซากไมถนด  เพราะตดพวกเราขวางหนาอย  แกอยใกล                                    >
         ิ
    )
                                                               >
                        ั
      ี
                             ุ
                                                                                 )
                           ี่
                                              ึ้
                                            ็
  เกวยนและใกลปนทสด แลวแกกขนไปยนอยบนเกวยน โดยผาน
                                                                    ี
                                    >
                                                           ู)
                       r
                                                     ื
                     >
  หัวพวกเราไป ไม)เสียแรงหรอกที่เรามีแกร)วมทางมาด>วย”
                                                        >
                                                            )
                                                              ํ
                                                                                 >
  หนมชาวดงผลกลบเพยงแตยมนอยๆ  ใหแกคาชมของนายจาง
                              ี
      ุ)
                   ู>
                                      )
                                        ิ้
                                            >
                         ั
                     ึ
                                  ู
                      )
                                                                                 "
                                            ั้
                                                                             ั
  และตรงเขาไปชวยพวกลกหาบทงหลาย  ลากซากจงอางยกษให                                    >
               >
  หลีกทางเกวียนออกไป
                                                                ั
                                                                          )
             ิ
                    ื
                   "
                                                                     ั้
                        ู
                                                     ั
                                  ั
                                                 F
                                            ึ
                                        ั
                                 ี่
                             ุ
         รพนทรยนสบบหรอดควนลกเปนตวแรก นบตงแตเรมออก
                                                                             ิ่
                                                                               ู)
     ิ
                                                                         ั
  เดนทางมาเปนเวลาถง  6ชวโมง  ตาของเขาหรมองจบอยทแง
                                                                                 ี่
                                      ั่
                              ึ
                   F
                                                                 ี่
  ซายเงียบๆ
                                                                                   ิ
                                                                                 )
  “ผมเหนคณเลงอยตงนาน  ตอนทมนชหวอย  ทาไมคณไมยง
                            ั้
                          ู)
                                                              ู)
                                                        ั
                                                ี่
                                                  ั
                                                      ู
           ็
                                                                           ุ
               ุ
                     ็
                                                                    ํ
  จนกระทั่งมันฉกลงมา”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 183
   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188