Page 182 - PetPraUma 01
P. 182

>
             ิ
                                                                                   ึ่
                                                                            ั
                                                       ิ
                              ี
         ุ
                                        ั
                                            ี่
                                                               ี
  กระสนตดตามเขาไปอกสองนดทหมายบรเวณศรษะของมน  ซง
        ี้
                          ุ
  บดนเปนรอยกระสนยบเยนฟมไปดวยเลอดมฤตยดงดบกถงกาล
    ั
                                                      ื
                                                                       ิ
                              ั
                                                                  ู
           F
                                               >
                                        ู
                                                                           ็
                                                                             ึ
                                   ิ
                     ิ์
             ิ้
                                                )
                                   )
                                     ั้
  อวสานสนฤทธลงเพยงแคนน  มแตบรเวณปลายหางเทานน  ท                                     ี่
                                            ี
                                                                             ั้
                                                    ิ
                            ี
                                                                          )
                              )
                                    )
                                                            >
                           ู)
                                                                 ุ
                                                                         ั
                                                                               ั
   ั
  ยงคงเคลอนไหวอยอยางนาขนพองสยองเกลา ทกคนหนขวบไป
              ื่
                                                    )
                        ็
                           ็
                                                                    ี
          ื้
                                        ื
  ทางเบองหลง  กเหนแงซายยนตระหงานอยบนเกวยนของคณะ
                  ั
                                                           ู)
                                                                        >
                                                                                  r
  นายจ>างในมือถือปrนลูกซองแฝดของไชยยันต ซึ่งวางไวในราวปน
                                                           "
  ขางเกวยน หนมชาวดงนกพเนจรกระโดดลงจากเกวยน  วงตรง
                                                                              ิ่
                                  ั
                                                                     ี
                     ุ)
            ี
    >
                                          ู
                     )
                                                               ี่
                                            >
                                                                 ั้
                                                          )
       ี่
                                                                           ั
  มาทพรานใหญ  และซากของงรายในระหวางททงหมดยงพากน
                                                                                  ั
                                                                       Q
                                              ั
                                                                   ่ํ
                                      ี่
                 ู)
   ื
                                        ั
  ยนตะลงอย  กระชากดาบทขดหลงออกมากระหนาฟนลงไปบน
           ึ
                                                                   ็
                                                         )
                                                                     ั
                                         ั
  บริเวณส)วนหัวอันใหญ)โตของมนจนขาดแลง แลวกหนมาทางรพ                                 ิ
                                                               >
  นทร ถามห>าวๆ ขึ้นว)า
       "
  “ผู>กองไม)เปFนอะไรไม)ใช)หรือครับ”
                                                                  )
                                                         ้ํ
         "
     ื
  “ฮอม! ขอบใจแกมากแงซาย ทแกชวยยงซามาอยางทนการ ฉน
                                                                                  ั
                                                )
                                                                        ั
                                          ี่
                                                      ิ
                                                                                  ิ
                                                                              ั
                                                                      )
   ั
  ยงเดาไมถกเหมอนกนวาถานดทสองแกยงมาชากวานดสกนด
                                                                          ั
             )
                             ั
                                                         ิ
                       ื
                                 )
                                         ั
                                             ี่
                                     >
                                                                >
               ู
  เดียว มันจะพุ)งเข>าถึงตัวฉันหรือเปล)า”
                                                    ื่
  จอมพรานพดตาๆ  ยกแขนขนปาดเหงอสลดออกไป  แงซายหน
                                                                                  ั
                                       ึ้
                 ู
                                                          ั
                     ่ํ
  มาทางเชษฐา
                                     ึ้
                                                                                 )
                                               ิ
                         ี่
                     ั
                                                   r
                                                             )
  “ผมตองขออภยทบงอาจขนไปหยบปนของทานมาใชโดยไมได                                       >
                                                                        >
          >
                            ั
  รับอนุญาต มันเปFนคราวคับขันมาก ปrนของผมเองเปFนไรเฟ<ล
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 182
   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187