Page 177 - PetPraUma 01
P. 177

ู)
  ไชยยันต"ผู>กําลังอิ่มอกอิ่มใจอย
  “คุณไชยยันต"สลัดปลอกกระสุนเก)าออกแล>วหรือยังครับ”


                                       >
  ไชยยันต"ทําท)าเพิ่งคิดขึ้นมาได ลืมตาโตร>องออกมาว)า
  “เอ>อ จริงซ ลืมไป”
                ิ

   )
                                                                   ู
                                                                       )
                                                               )
                                                    )
                               ื่
                                                        ิ้
         >
             ็
                          ู
                                                                                   ั
                                                                               >
  วาแลวกกระชากลกเลอนคายปลอกเกาทง  สงลกตอไปเขารง
  เพลิง จอมพรานหัวเราะเบาๆ กล)าวต)อมาด>วยน้ําเสียงเรียบๆ ว)า
                                                                                   ึ่
                                                              "
  “คราวหลังกันลืม เอาอยางนซครบคณไชยยนต พอเรายงไปหนง
                                                          ั
                                      ี้
                                                                          ิ
                                 )
                                            ั
                                         ิ
                                                ุ
                                                     )
                            ู
                                          )
                     ื
                                                                       ึ
                                                                    ึ
                                      ั
  นด  จะผดหรอจะถกชางมนกอน  ไมตองไปคานงถงผล  รบ
                                                                                  ี
               ิ
                                                       >
                                                                ํ
                                )
    ั
                                                                  >
                                                                         )
                                                                                ั
                                                               )
                                         )
                                                     )
                                                       ู
               ู
                    ื่
  กระชากลกเลอนคายปลอกเกา                          ใสลกใหมเขาไปกอนทนท                ี
                    >
                      ิ
                                                                    ู
               ํ
                                                        >
                                                          r
                           F
  พยายามทาใหตดเปนนสยเลย เวลาเราใชปนแบบลกเลอนอยาง
                                                                                 )
                                 ั
                                                                         ื่
                               ิ
  น  มายงนพอเราเกดความจาเปนจะยงขนมาอกครง  มนจะ
                                                         ึ้
                                                                               ั
                                                                       ั้
                                                                 ี
          )
    ี้
                                              F
                                         ํ
                                                     ิ
               ั้
                             ิ
                  ั
                                                                        "
                                                                           ํ
                                                          ี
                                                        "
                                                                                  r
                                                                                >
  ขลุกขลักไม)ทนการ หรือม)ายก็คิดไปว)าสัตวมอาถรรพณ ทาใหปน
  ของเรายิงไม)ออกไปเลย”
  ไชยยันต"ยิ้มเจื่อนๆ อย)างสารภาพ พูดอ)อยๆ ว)า
                                                                              F
                                                                     )
                                                                         ั
  “ขอบคุณมากที่เตือน ผมมักจะเผลอเสมอ ลมคดไปวามนเปนปน
                                                                                  r
                                                          ื
                                                              ิ
                                  )
                                                                               ิ
                   ็
             "
                                       ี
                                                                                  ั
                                                            ั
                                                      ื
                                                                       ิ
                                                                   ิ
  แบบโบลทแอคชน  เอาละ  ทหลงผมจะถอหลกปฏบต  พอยงนด
                                                                     ั
                                           ั
                       ั่
  แรกก็กระชากลูกเลื่อนเลยทันท”
                                         ี
                ุ>
                                                                   >
                                                        ี่
                                                                                  ื
  แลวเขากบยปากไปท .458 ของเขา ทเปลยนไปใหจอมพรานถอ
     >
                                                   ี่
              ็
                             ี่
  บอกพร>อมกับหัวเราะแหะๆ ว)า
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 177
   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182