Page 173 - PetPraUma 01
P. 173

>
                                            )
                                                             ั
                                                   ิ
      >
                           F
                 ็
                                   )
                               ั
  “เฮอ!  เอากเอา  เปนอนวาผมไมตองยงอะไรกนจนกวาจะเจอไอ                                >
                                                                       )
  จมูกยาว ซึ่งบอกตามตรงว)า ผมก็ไม)อยากเจอมันนัก”
            )
                              ั
                                                                           O
                                                                              ็
  “ชวยไมได อยากถอมนมาเองทาไมละ คนไมเคยชนกบปากแบบ
     )
                                          ํ
                                                 )
                                                           )
                                                                      ั
                          ื
                                                                  ิ
                >
                     ื
                               r
                           ื
                                                         )
                                                       ี่
                                                             ั
                                                                    ิ
                                                                 ี่
                                          >
                                                                               r
                                            )
                                                    ั้
                                                                          >
              >
    ี้
  นแหละ ตองเลอกถอปนโตๆ ไวกอน ทงทวาอนทจรงแลว ปนโต
  มีโอกาสยิงได>น>อยที่สุด”
  ดารินได>โอกาส พูดเยาะมาปนหัวเราะ
                                "
                                                                          ี่
                                                                               ื
                                                                        >
  “เอางี้ดีกว)า คุณรพินทรมีหน>าที่คุ>มกันเรา เปลี่ยนเอาไอนไปถอไว                    >
  เถอะ  เพราะถาไอจมกยาวมนโผลมา  ผมกยงไมแนใจเหมอนกน
                                                           ั
                                                         ็
                                                                            ื
                                              )
                                                                                  ั
                                      ั
                                                                )
                                                                    )
                    >
                             ู
                         >
                                                                                  ุ
                                                      ี่
                      >
                                      ื
                ั
   )
                                             )
                          ั
  วา ผมจะรบหนามนไวไดหรอเปลา เปลยนเอา 30-06 ของคณ
                               >
                                  >
                                                                                 ี๋
                                                                  >
                                                                    >
  มาให>ผมชั่วคราวดีกว)า ผมจะได>มีโอกาสยิงอะไรไดบาง ประเดยว
  ต>องขอแก>หน>าเสียหน)อย”
                                                                                   >
                                                                              ี
         รพินทร"ส)งปrนของเขาไปแลกกับปrนของไชยยันต ดวยสหนา
                                                                         >
                                                                      "
                                               ุ)
                                                                     ี
                         ั้
                     )
                                                  ั
                                          ี
                                                                 ิ
                                     ั
       ั
   ิ้
  ยมขนๆ  อยเชนนน  นายพนตรหนมรบไปอยางยนด  จอมพราน
                 ู)
                                                            )
                                                                            "
  ขยับลูกเลื่อนของไรเฟ<ลขนาดหนักที่เขารับมาจากไชยยันต แล>ว
                                                           "
  กพบความหละหลวมอกขอหนงของไชยยนต คอภายหลงจากยง
                                                              ื
                                                                                   ิ
   ็
                                         ึ่
                               ี
                                                       ั
                                   >
                                                                          ั
                                 "
                                                                    )
                  >
                                                                              ิ้
                             ั
                                          >
    ั
                                              ั
  นดแรกไปแลว ไชยยนตยงไมไดสลดปลอกกระสนเกาออกทง คง
                                  ั
                                       )
                                                               ุ
                                                                      ั่
                                                F
                                                                                  ั
                                      ั้
                                           ั
      )
                                 )
                  ั
                         ิ
                              ู)
             >
  ปลอยใหคารงเพลงอยเชนนน อนเปนความเผอเรอทวไปของนก
                                                                      ั่
                                                            "
                                                                  ็
                                                                                 )
                                            >
                                              r
  ล)าสัตว"มือใหม)ทั้งหลาย ในการใชปนแบบโบลทแอคชน เขาไมได                             >
                                                                                   ิ้
                                                 ื่
                        ี
                                )
                                            ู
                                                                          ุ
                                                                               )
  พูดอะไรทั้งสิ้น เพยงแตกระชากลกเลอนสลดปลอกกระสนเกาทง
                                                         ั
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 173
   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178