Page 248 - PetPraUma 01
P. 248

ิ
            ั
         ้ํ
                                                                               >
                                                                       "
                                                             ี๊
                                                   ู)
                                        >
                       ้ํ
                ี
                                                      ื่
  ธารนายงมรอยนาหยดสดๆ รอนๆ อยเมอตะกรพนทรตรงเขาไป
                                                                  F
                           )
                                ิ่
       ั
                 >
                    ็
  ในทนท แลวกพบวา สงทพรานของเขาบอกไวเปนความจรงทก
                                                              >
           ี
                                                                               ิ
                                                                                  ุ
                                    ี่
                                                     ู)
            >
                                  ั
                                                ุ)
  อย)างแมนาคางปาจะลงจดและจบซมอยบนโขดหน กยงสามารถ
                  >
                       O
              ้ํ
                                                                        ั
                                           ั
                                                                      ็
                                                                 ิ
                                                       >
                                                                        ี่
  ทจะสงเกตเหนรอยองเทาขนาดจานรองถวยนาชา  ทปรากฏได                                    >
    ี่
                            ุ>
                   ็
                                 >
                                                             ้ํ
         ั
                                         ้ํ
                                                    ุ)
                                     ่ํ
                       ิ
                                              Z
             ั
                                                              ึ้
                                                                        ี
     )
                                                                                   ิ่
                                                                               >
  อยางถนด มนเกดจากการยานาเปยกชมแลวขนมาเหยยบไว สง
                                                          >
                  ั
                              ็
                   ็
    ี่
                                                                    ึ่
                                ื
                                                         >
                                              ็
                          ั
  ทจะสงเกตเหนไดชดกคอ  รอยเลบจากเทาขางหนงขาดหายไป
                        >
         ั
                                                            >
  และมันก็เปFนเท>าหน>าด>านขวา!
  “ฮือม มันจริงๆ นั่นแหละ!”
         "
                                                                           ิ
                                                          ั
                                          ิ
                                                                   >
                         >
                               ี
  เขาครางออกมาดวยเสยงกระซบ  ภายหลงจากกมลงพจารณา
               ั้
                                                          >
                          ี่
                     )
                                                                                 )
  รอยตนคนนอยางถถวนดวยลาไฟฉาย  แลวเงยขนกราดไฟสอง
                                                                  ึ้
             ู)
         ี
                            >
                                        ํ
                                  >
  ผ)านไปรอบๆ บุญคําและเกิดก็ส)องกราดอยู)ไปมาด>วยความรู>สึก
  อันไม)เปFนสุขนัก
  “คืนน ถ>าไม)ใช)ควาย ก็คงจะเปFนลูกหาบของเรา”
          ี้
  เกิดพึมพํา
  “มนไมไดหว มนไมตองการอาหาร แตมนตองการชวต ผทลงมน
              >
                            >
                                                                     ิ
                                                                    ี
           )
     ั
                     ั
                          )
                                                     ั
                                                                                  ั
                                                   )
                ิ
                                                                           ี
                                                                             ี่
                                                         >
  แรงเหลือเกิน”
  เสียงบุญคําสบถสาปแช)งอยู)ในลําคอ
                                                                               ั
                           ั
             ิ
                                             )
                                                       ็
                   "
                                                 ิ่
         รพนทรยอมรบกบตนเองวาเรมเตมไปดวยความหนกใจ
                               ั
                                                              >
                                             ี้
                                     ็
                                  ี่
                                                                                 >
                        ั
                                               ั
  อยางไรพกล  หลกฐานทเหนอยนมนบอกใหทราบวาเจาเสอราย
                                           ู)
     )
                                                                    )
                                                                             ื
                                                           >
              ิ
                                                                         >
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 248
   243   244   245   246   247   248   249   250   251   252   253