Page 245 - PetPraUma 01
P. 245

ั
               ี้
                                                        >
                                                                   >
                                                              ั่
         บดน เปนไปไดหรอท ‘ไอกด’ วายรายนนเขามาแผวพาน
                                    ี่
                             >
                                ื
                    F
                                            ุ
                                           >
                                                                            >
  ป\วนเปZ}ยนอยู)ใกล>เคียงกับคณะเดินทางของเขา
  “แกแน)ใจหรือว)าเปFน ‘ไอ>กุด’?”
  รพินทร"ถาม บุญคํากับเกิดมองดูหน>ากัน
  “ไม)ผิดหรอกครับ มันแน)ๆ”
  เกิดเปFนคนตอบ


                                                          )
                                                                                   ั
          >
                                         ุ
  “จาไดไหมครบ  ตอนทผานหบ  ผมกบเสยเดนคยอยขางหลง
                                                     ั
                   ั
                                 ี่
                                                                         ู)
                                                                    ุ
     ํ
                                                               ิ
                                   )
                                                                           >
                                                   )
                        )
                                                                         ั
  ตะโกนบอกนายวาเสอดามนกระโดดผานไปทางดานหลง  ความ
                             ื
                                    ั
                                                                 >
                                ํ
                                                                  )
  จริงมันไม)ใช)เสือดําหรอกครับ มันเปFนเสือโคร)งใหญ แต)ผมยัง
                                   ั้
                                                                                >
                                                                ั
                                                                           F
                                                                                  ุ
                                                    ั
                                                          ู)
                                                            )
  ไม)อยากจะบอกนายตอนนน เพราะสงสยอยวา มนอาจเปนไอกด
                                                                                  )
  พอเดินมาอีกสักสองชั่วโมงก)อนที่พวกเราจะพบจงอาง ผมกับเสย
  ก็เห็นมันหมอบดักดูขบวนเกวียนของพวกเราอยู)ริมจอมปลวก
                                                    ั
                                                  )
                      >
                                                                 ี
                 >
                                                                       ื
        )
                        >
                             ั
                                                            ิ
  ใหญ ขางตนไมลม มนหมอบเฉยโผลหวมานดเดยวเกอบจะมอง
           >
        ็
     )
                                                                               ั
                                                                                   ึ
                                                                        ั
  ไมเหน  เสยสงสยยกปนขน  พอตอนยกปนนนแหละครบ  มนจง
               )
                       ั
                                                       r
                                                           ั่
                                  ึ้
                              r
  หลบแวบลงหวยลกไป  ผมกบเสยเขาไปตรวจรอย  เหนรอยตน
                   >
                                                                         ็
                                                 >
                                                                                  ี
                         ึ
                                       ั
                                            )
  ของมันที่ย่ําไว>ตรงแอ)งน้ําแฉะก็แน)ใจ นิ้วมันหายไปข>างหนง พวก
                                                                            ึ่
                                                            ึ
                                                                            ั
                                                                                 )
                                                     ํ
                                                                                    >
  เราเคยแกะรอยมันไปกับนายหลายครั้งทาไมถงจะจารอยมนไมได
                                                                   ํ
                                                                                  ็
            )
                            )
               ั
                                                                             >
  นแปลวามนจะตองยองตามพวกเรามาตลอดเวลา  และไอทเหน
                       >
    ี่
                                                                               ี่
  กระโดดผ)านทางครั้งแรก ก็คือมันนั่นแหละ ไม)ใช)คนละตัวแน)ๆ”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 245
   240   241   242   243   244   245   246   247   248   249   250