Page 241 - PetPraUma 01
P. 241

>
                                )
                                             ื
                                                                       ุ
                     ึ่
                                                                           ุ)
                             ็
                         ั
                                                                   F
                                                       )
                                                   ั
  แม>แต)ค)าจ>าง ซงฉนกไมเขาใจเหมอนกนวา อะไรเปนจดมงหมาย
  แท>จริงของแก”
                         "
                                                               ั
                   ิ
                                                           ึ
                                                                       ี่
                                            ุ)
                                r
                                                                          ิ
                                                         ู>
                                                                                  >
     )
  กลาวจบ  รพนทรวางปนของหนมชาวดงผลกลบลงทเดม  แลว
  ออกเดินผละไปยังที่นอนของเขา
         ยังไม)ทันจะล>มตัวลงนอน บุญคํากับเกิดก็เดินตรงเข>ามาด>วย
                                           ั
                             ิ
  อาการรีบร>อนผิดปกต ต)างทรุดตวลงนั่งยองๆ ใกล>เขากระซิบ
  “นายครับ ท)ามันจะไม)ได>การเสียแล>ว”
  รพินทร"ขมวดคิ้ว จ>องหน>าพรานพื้นเมืองคู)ชีพของเขาทั้งสอง
  “ทําไม? มีอะไรหรือ บุญคํา?”
                                                                                 )
                                                                        ุ
                                ั
                                                           ี่
                                                                  )
                                                   )
  “ไอกด! มนยองตามหลงพวกเราตงแตตอนทเราผานหบเมอบาย
                                              ั้
                   )
                                                                             ื่
               ั
       >
        ุ
  จนกระทั่งเดี๋ยวนี้มันก็ยังป\วนเปZ}ยนอยู)ใกล>แค>มปCของเรานี่เอง”
  จอมพรานตาสว)างวาบขึ้นในบัดนั้น
                                          )
                                              ึ
                                                        >
         ‘ไอกด’ ทพรานของเขาเอยถง คอเจาลายพาดกลอนขนาด
             >
               ุ
                                                   ื
                      ี่
                                                                                  ื
                                                   >
                      >
                              )
                                                                   "
                                                              ั
                                                            ิ
                                                        ิ
                                                                     ื่
                                                                          ี
                                             ํ้
  แปดศอก  วายรายแหงปาหนองนาแหง  กตตศพทชอเสยงระบอ
                                  O
                                             O
                                                                                ี
   >
                                                 ั้
  กองไปในบรรดาพรานและชาวปาทงหลายในดานความเฉลยว
                                                                >
                                                                ุ
                                                                                  F
               )
  ฉลาด  เลหเหลยม  และอาฆาตพยาบาทอยางรนแรง  ดจะเปน
                 "
                      ี่
                                                           )
                                                                           ู
                                                                             ั่
    ิ
                                         ั
           ิ
                                   ิ
                                                    ื
  พเศษผดไปจากธรรมชาตสามญของเสอทวไป  จนกระทงพวก
                                                        ั่
          O
  บานปาทงหลาย  เรยกมนวา  ‘สมง’  เพราะเชอวาจะตองม                                    ี
                                                                               >
    >
                                       )
                                                  ิ
                                                                    ื่
                                                                       )
                             ี
              ั้
                                   ั
  วิญญาณของภูติร>ายเข>าสิงคอยชักนํา
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 241
   236   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246