Page 30 - PetPraUma 01
P. 30

>
                                                                    ึ
                                        ื่
                                                                             )
                                                                  )
           F
                                                 Z
               >
  “เขาเปนนองชายคนกลาง เมอ 5 ปมาแลวผมไมนกเลยวา เรา
  จะเกิดผิดใจและเปFนปากเสียงกันอย)างรุนแรง มันดเหมอนจะเปน
                                                                  ู
                                                                                  F
                                                                       ื
  คราวเคราะห"ของเราจริงๆ แต)ก็เปFนเรื่องสามัญธรรมดาระหว)างพ                         ี่
  นอง อนเปรยบเสมอนลนกบฟนนนแหละ ผมยอมรบสารภาพวา
    >
          ั
                 ี
                                                                    ั
                                         Q
                          ื
                                                                                   )
                                    ั
                                             ั่
                                ิ้
              ั้
                                                            ี่
                        >
                                ํ
                                                      )
                                          ิ่
                                                                 ุ
                                                                             )
                                                               )
                                                                   ิ
  ในขณะนนผมไดกระทาบางสงบางอยางทไมยตธรรมตอเขา
  เพราะความโกรธ”
                                                                                 )
         พ.ต.ไชยยันต"โคลงศีรษะช>าๆ และจุhปากออกมาเบาๆ แนละ
                                                                                 )
                                        ื่
                                                                     >
  เขาย)อมเปFนคนหนึ่งที่รู>เห็น เรองราวในระหวางพนองมาอยาง
                                                             )
                                                                   ี่
  ใกล>ชิด
                                       ั
                                                     ู)
                                                                 >
                                                          )
                                               ิ
                                           ี
                                             ี
                                                                    >
            ั้
                          )
                   )
  “ขณะนน  ทานพอของเรายงมชวตอย  ทานเขาขางผมในการ
                                               <
                                          <
                                                                           >
  ทะเลาะกนของเรา  เขาเตลดเปดเปงหนหายออกไปจากบาน  ใน
                                                     ี
              ั
                                     ิ
  ที่สุดเจ>าพ)อของเราก็สิ้นลง เขาไม)ได>รับอะไรเลยแม>แต)บาทเดียว
                          ั
                                                                               ั
                                                     ู
  และกไมไดหวนกลบเขามาในบานตระกลอก  ผมเรมรสกตวใน
                >
         ็
                                                                         ู>
                                                         ี
                                                                           ึ
                                          >
                                                                     ิ่
                               >
            )
                                                         ิ
               ํ
                                                                                  ื
  ความใจดาของผมเอง  และออกสบหาตดตามเขา  การสบ
                                                 ื
                                   >
           ั
  ตดตอกนมาเปนปๆ ทาใหผมพอจะไดระแคะระคายเปนเลาๆ วา
                                                                       F
       )
    ิ
                                                  >
                                                                                   )
                    F
                        Z
                              ํ
                                                     ุ
                 ื่
                      F
                                                                       ื่
  เขาเปลยนชอเปน ชด ประชากร ออกบกบนเดนปาเพอแสวงหา
           ี่
                                                         ั่
                                                              ิ
                                                                  O
                                                                 ี้
                                                             )
           )
                                                ุ
                                                        "
  โชคอยางลมๆ แลงๆ ของเขา เหตการณเหลานผมมาทราบเอา
                         >
                                 )
                                   ี
                  >
              Z
                      ั
                                              ี่
                                                               >
  เมอ  3  ปใหหลง  ผมไมมโอกาสทจะตามเขาไดพบเลยในระยะท                                 ี่
     ื่
  แล>วมา เพราะเขาไม)ยอมติดต)อส)งข)าวใดๆ ทั้งสิ้น จนกระทั่งครั้ง
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 30
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35