Page 300 - PetPraUma 01
P. 300

ั
                                                                     >
                                                                                   ั
  เขาหันมาบอกกับจอมพราน ขณะที่เตรียมตวจะขนหาง ภายหลง
                                                                 ึ้
  จากดื่มน้ําในกระติก แต)รพินทร"ยิ้มสั่นศีรษะ
                                                            ั
                                                                ุ
                                      ุ
                      ี่
                                           >
                                             )
           ื
                                                       )
                                                   ี
                                ั
                                    ี่
  “เราเลอกทางทปลอดภยทสดไวกอนดกวาครบคณชาย  พรานท                                     ี่
                                                   ิ
                                                                                   )
               ึ้
                                                                  ี
                   ั่
                      ู)
  ผมจะใหขนนงคกบคณชาย  โดยแทจรงแลวมไดมความหมายวา
                            ุ
                                                >
             >
                        ั
                                                             ิ
                                                                >
                                                         >
                    ั
  จะใหคอยคมกนอะไรคณชายหรอก  เพราะผมกเชอในฝมอของ
                                                                   ื่
                               ุ
                                                                             ื
                                                                ็
                ุ>
                                                                           Z
         >
                                       )
                                         ี่
                                                                  F
                                                             ื่
                                                                                  ั
                                                                        ั
                                                 ู)
                                             >
                                                         ็
                                                   >
                   ็
    ุ
                         Zx
                ู)
  คณชายอยเตมเปยม                   แตทใหอยดวยกเพอเปนหลกประกน
                                                                             ็
                                       ุ
                                            ิ
                                                       ึ้
                              ิ
                                                                                   ํ
  ไว>วางใจว)า ไม)ว)าจะเกดเหตฉกเฉนใดๆ ขน พรานของผมกยงนา
                                     ุ
                                                                               ั
  คุณชายกลับแค>มปCเราได>ถูก เอาเขาไว>สําหรับเปFนผู>นําทางใน
                                  ึ้
                                                      )
                                                               )
                              ิ
                                                                             ั
                                                        ึ
  กรณีพิเศษที่มันอาจเกดขนโดยเราคาดไมถงมากอนเถอะครบ ผม
  เองก็จะได>อุ)นใจไปด>วย”
  เชษฐาเห็นจริงด>วย ในเหตุผลของเขา
                                                       ึ
           >
                                                                             ี่
                                                                               ื
  “เหนหางทคณขดเอาไวใหน  ทาใหผมรสกวา  .30-06  ทถอมา
                                                           )
       ็
                                                >
                                    >
                  ุ
                       ั
                                           ํ
                                      ี่
                                 >
                                                     ู>
                ี่
  มันชักจะเล็กไปเสียหน)อยแล>วกระมัง”
  “จันที่ผมให>นั่งเปFนเพื่อนคุณชาย ถือ .375 ครับ”
  “ค)อยยังชั่วหน)อย ว)าแต)ขอความเห็นนิด ถ>าบังเอิญช>างมันเข>า?”
                                                                                   )
                                                                       ั
  “ก็แล>วแต)การตัดสินใจของคุณชายเถอะครับ แต)สําหรบผมคดวา
                                                                               ิ
                                            ี
                                                                           ิ
                                                                                  ึ
                                    ู>
                                       )
                                         ี้
                             F
                                  )
                                                ี
   >
                                                              >
            )
                                                    )
        )
              >
                      ็
                                                                      ั
                        ํ
  ถาไมใชชางงากทาเปนไมรไมชเสยดกวา ยกเวนแตมนเกดจะนก
                                                                    )
  อยากรื้อห>างของคุณชายขึ้นมา ก็เปFนอีกเรื่องหนึ่ง”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 300
   295   296   297   298   299   300   301   302   303   304   305