Page 324 - PetPraUma 01
P. 324
ื่
>
)
ั่
ี่
ั
>
ี่
่ํ
)
ี่
ู
O
เมอตะวนพลบคาทแลวมานเอง แตแลวระหวางทนงคอยหมปา
ั
ู)
>
>
>
ั่
อยดวยกนนนเอง เจาเอนซงนงอยทางดานซายมอของเจาปง ก ็
>
ิ้
ั้
ึ่
ู)
>
ื
ื้
ถูกอะไรชนิดหนึ่งซึ่งยองเงยบมาทางเบองหลง กระโจนเขาตะปบ
ี
>
)
ั
ขยา เจาปงคนเลายนยนวามนหนมาทางเพอน เหนเพยงแวบ
)
ื่
้ํ
ั
ั
ี
)
ื
็
>
ั
)
ี
ื
>
>
ํ
)
ี
ี
เดยววาเปนเสอขนาดใหญมาก เอนรองออกมาไดเพยงคาเดยวก ็
ิ้
F
)
>
ึ้
็
ิ
)
ั
)
ู
ถกคาบลากไปตอหนาตอตา และมนกหอแนบขนมาจากรมธาร
>
ิ
ี่
น้ําทนั่งซุ)มอยู)อย)างตกใจจนหมดสต
ุ
"
เหตการณไดเกดขนหยกๆ นเอง! และเรองสลดใจชวน
ี่
ื่
ึ้
>
ิ
)
>
ิ
F
ี่
ู
็
ึ้
สยองทเกดขนนน กเปนเพราะเจาลกหาบคะนองไมยอมเชอฟง
ื่
ั้
Q
็
ี่
r
ํ
O
)
>
>
ฝาฝนคาสงของเขาทประกาศหามไมใหใครเตรดเตรออกไปนอก
ั่
)
C
บริเวณแค>มป โดยไม)จําเปFนนั่นเอง
รพินทร"หันขวับไปทางนายเมย หัวหน>าลูกหาบ
)
ิ
“ฉนสงหามแลวไมใชหรอวา ไมใหพวกเราออกไปนอกบรเวณ
ั
)
ั่
>
)
)
>
ื
>
แค>มป โดยเฉพาะอย)างยิ่งหลังตะวันตกดินไปแล>ว”
C
ั
็
หวหนาลกหาบเองในขณะน กหนาซดตวสน ขวญเสยไปหมด
>
ี
ั
ี
>
ั่
ู
ี้
ั
พูดลิ้นพันกัน
>
ั
ั่
ั
>
>
ั
“ผม...ผมสงหามมนแลวครบเจานาย ไอสองคนนมนแอบหน ี
>
ี่
ี่
ออกไปเองโดยทผมก็ไม)รู>อยู)ๆ ก็เห็นไอ>ปงวิ่งร>องโวยวายขึ้นมา
จากลําธาร”
[Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club Page 324
