Page 319 - PetPraUma 01
P. 319

>
          >
       )
                                                      ั
                                                                            )
            ิ
                      r
                                >
                                      >
                                                                              ี
                 ี
                                                          ั
                                                               ี
  “ไมไดยนเสยงปนจากดานหางของนอยสกนดเดยง  คงไมมอะไร
  เข>ากระมัง”
  เชษฐาบ)นต)อไป แต)รพินทร"ก็ตอบว)า
  “ระยะระหวางหางของคณชายกบหางของคณหญงไกลกนมาก
                                                                             ั
                                             ั
                                  ุ
                       >
                  )
                                                                    ิ
                                                            ุ
                                                 >
                  >
                                                                                   ึ
                               ิ
                                                    ี
                                  ็
                                                         r
                                      ู)
                                                                        ั
                       ุ
     ั
                                                                    >
                                          >
  ครบ  และหางคณหญงกอยใตลม  เสยงปนทางโนนดงมาไมถง
                                                                                 )
  หรอกครับ”
                                                                                   >
         นายจ>างของเขาทั้งสองมารู>เอาว)าเดินใกล>ห>างของดารนเขา
                                                                              ิ
                             \
                                            >
                                                  ั
                                        ู)
       ็
         )
              ื่
                                                                                 ื้
                    ิ
                          "
  มากตอเมอรพนทรปองปากกพรอมกบฉายไฟวอบแวบไปเบอง
  หน>า มีเสียงกู)ของบุญคําตอบมา พร>อมกับลําไฟฉายทงหมดตรง
                                                                     ั้
                                                                            ุ
                                             ็
     >
                                                               ี
  เขาไป  ยงไมทนจะถงตวมองเหนหนากนชดด  เสยงบญคาก                                      ็
                                                                      ี
                                                           ั
                                                   >
                                                                                 ํ
                                                       ั
                                  ั
                ั
                     )
                              ึ
                       ั
                        ิ
                                                      )
  ตะโกนบอกกบรพนทรมาเปนเสยงบนอยางเสยดายวา  ม.ร.ว.ดา
                                                            ี
                                                                     )
                                          ี
                  ั
                              "
                                                )
                                     F
  รินมือปrนประจาหางปลอยกวางตวงามไปเสยเปลาๆ หนงตวโดย
                        >
                                                                 )
                                )
                                            ั
                                                                             ั
                     ํ
                                                                          ึ่
                                                          ี
                                                                              ุ
                                                                         ิ
  ไม)ยอมยิงมิหนําซ้ําแกจะยิง ก็ยังปQดปrนเสียอีก ทําให>ยิงผด บญคา
                                                                                   ํ
  ฟ\องลั่น
                                                                                  r
              ี่
                 >
         O
  เมอฝายทเขามาสมทบเดนมาถง  กเหนหญงสาวยนสะพายปน
     ื่
                                  ิ
                                                           ิ
                                                                    ื
                                                    ็
                                          ึ
                                                 ็
  กอดอกอยู)ที่ซุ>มไผ)ใต>ห>างหน>างอ เพราะต>องทนแกร)วคอยอยู)นาน
  “ไหนเขาว)าเราปล)อยกวางไปเสียตัวหนึ่งหรือ?”
  ไชยยันต"ถามยิ้มๆ
  “บุญคําใจร>าย!”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 319
   314   315   316   317   318   319   320   321   322   323   324