Page 318 - PetPraUma 01
P. 318

>
                                                    ั
                                                           ั่
                                  )
                        ั
                                      ั่
           )
                                                                          ั
  “ผมไมไดยอนกลบทางเกานนหรอกครบ  นนเปนทางลดเหมาะ
              >
                                                                F
         ั
              ิ
                              ั
                                                            ุ
                                                                      ี่
                                                                                >
                                    )
                                       ั้
                                                      >
   ํ
  สาหรบเดนทางกลางวนเทานน  เพราะตองบกพง  นผมพาออม
  หน)อย แต)ก็เดินสะดวกกว)า”
  เชษฐาถอนใจออกมาโล)งอก หมดสงสัย
                                                           ี
                )
                                                                               ี้
                                                     ั
                                            ั
                              ี
                        )
                                                                           ื
                                                                   ั้
     ุ
  “คณบอกวาจะสงเกวยนมาเอาวว  กบหมพวกนนในคนนเลย
  ทีเดียว มันจะสะดวกหรือเพราะเปFนเวลากลางคืน”
  ไชยยันต"แสดงความเห็นอย)างเปFนห)วง
                                                                         ั
                           ั
                                                                              ี
                                                ิ
                                           ื
       )
  “ไมเปนไรหรอกครบ  กลางคนเดนสบายกวากลางวนเสยอก
                                                                                  ี
                                                              )
          F
                                                 ี
                                                                             ี
                                          ั
                                                                   ู
     ี๋
                      ั
                                                                                   ั้
                          >
                    >
                                  ั
  เดยวผมจะใหจนยอนกลบมากบเกวยนและพวกลกหาบอกครง
  พรานของผมทุกคนชํานาญปOาแถบน หลับตาเดินได>ทั้งนั้นขอ
                                                ี้
  เพียงให>บอกที่หมายแน)นอนเท)านั้น”
  “ปOานนี้ยายน>อยคงบ)นอู>ไปแล>วกระมัง”
  พี่ชายเอ)ยขึ้นเบาๆ
                          ็
  “หรอมายงน  กคงรบเราบญคาใหพากลบแคมปไปแลวกได
           )
                                                                 >
                 ั้
                                                                                 ็
                                                           ั
                                                                             >
                                              ํ
                                                                                    >
                                         ุ
       ื
                                                   >
                                                                      C
                                     >
                                                                ั
                                                                     ุ)
                                                              ี่
  เพราะพวกเรานดจะยอนไปรบตอนเยน  แตนมนทมกวาเขาไป
                                                                               >
                              >
                                       ั
                                                   ็
                                                                          )
                                                            )
                       ั
  แล>ว”
                                                                             )
                                                                                >
                  ํ
                       >
                          >
         ั่
             ุ
  “ผมสงบญคาไวแลวครบวา  จะอยางไรเสยกใหรอ  ยงไมใหพา
                                ั
                                                            ็
                                                                        ั
                                                                >
                                    )
                                                )
                                                         ี
  กลับก)อน”
  รพินทร"บอกมา
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 318
   313   314   315   316   317   318   319   320   321   322   323