Page 334 - PetPraUma 01
P. 334

ี
                      ั
                                                                              ื
                                                                                  ึ้
   ี
                                                                            ู
                                               )
                                ํ
                          "
                            ึ
  อก  เสยงไชยยนตพมพาออกมาอยางพอใจ  จอมพรานชมอขน
                    ี
                                                                                 ี
       ื
           ี
                                                                          ั้
  เหนอศรษะ ดดโดยแรงสองสามครง ในความเงยบเชนนน เสยง
                                                                      )
                                                               ี
                                              ั้
  ของมันดังไปถึงพวกที่แยกไต)ขึ้นเนินสูง เปนสญญาณเรยก ดงนน
                                                       F
                                                                               ั
                                                           ั
                                                                        ี
                                                                                  ั้
  อีกไม)กี่อึดใจ เชษฐา เกิด และเมย ก็บุกลงมาสมทบ
  “แปลกจริง!”
                                                                         ึ่
  เสยงเชษฐารองออกมาอยางตนเตน เมอเหนรอยเลอดซงรพนทร                                   "
                                             >
                                                                   ื
                                        ื่
                                                                              ิ
     ี
                                                         ็
                                   )
                  >
                                                   ื่
  ส)องไฟให>ดูแทนการบอกด>วยวาจา
                                           ็
                                                     ั
                                                         ู)
                                                            F
                                                  O
  “บนพงรกรมทางดานโนน เรากพบปาหกลเปนทางไปเหมอนกน
                          >
                                                                            ื
                 ิ
                                                                                  ั
                                 >
  คล>ายๆ กับว)ามันจะลากขึ้นสูง”
  “มันอาจลากขึ้นไปก)อน แล>ววกต่ําลงห>วย เปFนการพรางตาเราให                          >
            )
  เขวไปวามนขนดานสง สงเกตดทตลงดานนซครบ รอยดนทลาย
                                                            ิ
                                                               ั
                                                          ี้
                             ู
                                                                           ิ
                        >
                                  ั
                                          ู
                                            ี่
                                                    >
                   ึ้
               ั
                                                ิ่
  แล>วก็มีเลือดติดอยู)กับรากไม>นั่น แสดงว)ามันวกลงห>วยตรง
  นี้เอง”
                                                                         ิ่
                                                                                 >
                                                                             ั
                                   )
           ั
     >
                                              ํ
                                                                   ั
                                                           )
  พรอมกบบอก  พรานใหญกระดกลาไฟฉายสองไปยงตลงชนดาน
  ขวามือ
  “โอ>โฮ!”
  ไชยยันต"หรือมิฉะนั้นก็เชษฐา คนใดคนหนง ครางออกมาแผวเบา
                                                       ึ่
                                                                              )
  ที่สุด
     ั
  “มนไม)น)าจะมีสมองถึงขนาดนี้เลย ราวกับคน!”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 334
   329   330   331   332   333   334   335   336   337   338   339