Page 40 - PetPraUma 01
P. 40

ถูกนําเข>ามา พวกคุณทายถูกใช)ไหมครับว)า เขาควรจะเปFนใคร”

                                                                  Q
                                                   >
                                                         ี่
                                                       ู>
                                               ู
                                                                           )
                       ึ้
                                                                                 ู)
                                       ี่
                                                           )
  จอมพรานถามขน  ขณะทมองดหนาผทรวมฟงเขาเลาอยใน
          ี้
  ขณะน
  “เนวิน พม)านักเดินปOาคนนั้นกระมัง”
                     ู
                                                       ี่
                                      >
                         ่ํ
                                                                        ู)
                                 ี
                                                         Q
                                               ุ
                                                                                    ี้
  ม.ร.ว.เชษฐาพดตาๆ  สหนาของทกคนทฟงเขาเลาอยในขณะน
                                                                   )
  เต็มไปด>วยความตื่นเต>นสนใจยิ่ง
  รพินทร"ก>มศีรษะลง
                       ุ)
                                                                         ิ
                                                    )
                                                                     ื
                                   ิ
                           ั
                                                            ั้
                                                                               ั้
                                                                                   >
       ั
                 ิ
  “ครบ  เนวนหนมนกเผชญโชคชาวพมาคนนน  หรอมฉะนนถา
                                  ุ>
                                ี่
                                           ู
                      F
                  ็
  ไม)ใช)ตัวเขากเปนหนงทหมกระดกของเขา! ใบหนาของเนวนยาม
                            ั
                                                                 >
                                                                             ิ
  นั้นเหลืองจัดด>วยโรคดีซ)าน และไข>ปOา ดวงตาสีดําเหลือก
                                                                 )
                                                                   ี
                                                         ิ้
  ลาน  เนอของเขาดเหมอนจะหายไปหมดสน  ไมมอะไรเหลออย                                   ู)
             ื้
                                ื
                           ู
                                                                               ื
                            ั
  เลย  นอกจากหนงอนเหลองแหงหมกระดกอย  ผมของเขาทเคย
                                                       ู
                        ั
                                          >
                                                             ู)
                                              ุ>
                                                                               ี่
                                   ื
  เปFนสีดํา ขณะนั้นกลายมาเปFนสีเทา”
  “น้ํา!”
        >
                                             Q
                                                            )
                                                                ื่
                                                              ู>
                                                                               ็
  เขารองครวญครางขนแหบๆ  ฟงแทบจะไมรเรอง  ผมเหนรม
                             ึ้
                                                                                  ิ
                                                                  ้ํ
                                                                     ื่
                                                                                  ุ
                                                      ิ้
                                                 ็
                                        F
                                                            ํ
                                                          ี
  ฝZปากของเขาแห>งผาก แตกเปนสะเกด ลนสดาคลายนออกมาจก
                              ้ํ
         ิ
                                                                         Z
        ี่
     ู)
                                            ิ
                                                                 ั
  อยทรมฝปากผมเอานาจากกระตกประคองจรดกบรมฝปากของ
                                                                     ิ
             Z
  เขา  เนวนดมมนอยางกระหายจนหมด เขากเรมเพอถงเรอง
                                                                                 ื่
                 ิ
                                                                ็
                               )
                                                                   ิ่
                                                                        >
                                                                            ึ
                     ื่
                         ั
                                           ิ
  เทือกเขาพระศิวะและมหาสมบัต ปOาลึก ดงดิบ ผมช)วยเหลือ
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 40
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45