Page 430 - PetPraUma 01
P. 430

ู)
                                                                                ี
  เพราะความเบื่อที่ไม)รู>จะทําอะไร นอกจากทนนั่งอุดอู>อยในเกวยน
                                                                     >
                                                                                 ี่
                                                                             >
                                                                       ั
   )
                           ั
                                          ี่
  รวงลงมาสองสามตวตามทางทผานไปแงซาย  คงไดรบหนาทให                                    >
                                            )
          ู)
                >
                        ั
  เดนอยใกลเคยงกบเกวยนโดยสารของคณะนายจางตามเดมสวน
     ิ
                                                                                )
                   ี
                               ี
                                                                            ิ
                                                                 >
                  ั
                      ั้
                                  >
                                                                 )
                                              ิ
                            )
                              ิ่
                                                                    >
           "
                                                                                  ื
      ิ
  รพนทรนนนบตงแตเรมตนออกเดนทาง  เขาไมไดสนทนาหรอ
              ั้
  พูดจาใดๆ กับคณะนายจ>างอีกเลยแม>แต)คําเดียว เพราะเดินนําไป
  เบื้องหน>าในระยะห)างประมาณ 50 เมตร และไม)ได>ผ)อนฝZเท>าลง
                                                                                  ึ้
  มาใกลเกวยน การพดจาซกถามใดๆ จากคณะนายจาง จะมขน
                                    ั
               ี
                                                                      >
          >
                                                                                ี
                            ู
                                                 >
  ได>ก็เพียงแค)พูดกับแงซายผู>คอยรับใชอยู)ใกล>ๆ เท)านั้น
                                                >
                                                                        ี่
                                                                                 ื
                                                                      )
                                                    ึ
                                                         ิ
                        ี่
         ประมาณเทยงครง  กเหยยบเขาถงบรเวณดงไผทแลเหลอง
                                    ็
                               ึ่
                                         ี
                                                                  ั่
                                    >
                                                                                   ุ
  อรามไปทวเพราะความแลงรพนทรสงใหหยดพกชวคราวเพอหง
                                                                               ื่
              ั่
     )
                                                              ั
                                                          ุ
                                         ิ
                                                      >
                                                 ั่
                                               "
  หาอาหารเที่ยง คณะนายจ>างทั้งสามจึงมีโอกาสได>พบปะพูดจา
  กับพรานใหญ)เปFนครั้งแรก นับแต)ออกเดินทางจากเขาโล>น เพราะ
  รพินทร"เข>ามาร)วมด>วย
  “ระยะทางตอนนี้มันแห>งแล>งกันดารเหลือเกินนะ”
                                                                                  ิ้
  ไชยยันต"เปรยขึ้น ขณะที่ถอดหมวกออกกระพอพดลม รพนทรยม
                                                                                "
                                                                           ิ
                                                           ื
                                                                ั
                                                         )
                                     F
                                                              ื่
                                              ิ
                                                  ี
  สีหน>าและแววตาของเขาเปนปกต เพยงแตเหงอออกซมโชกกาย
                                                                        ุ)
  เหมือนอาบน้ําเท)านั้น
  “นิดหน)อยเท)านั้นเองครับ เราจะต>องผ)านทุ)งโล)งอันแห>งแล>งอย)าง
  นี้อีกไม)ต่ํากว)าสามแห)งก)อนที่จะไปถึงหล)มช>าง แต)ละแห)งกว>าง
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 430
   425   426   427   428   429   430   431   432   433   434   435