Page 176 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 176

176



                                ั
                                ้
                                  
                                                            
                                                             ี
                                                                                     
                             
                                             
                                             ู
                                                 ื
                                                                                                 ั
                                                                                           ึ
                                     ี
                                                                                                 ่
                            ปาทงปาเงยบสงบอยเหมอนเดิม  ไมมอะไรกระโตกกระตากเลยเปนเวลาถงสองชวโมง
                                               ่
                   เตมๆ  นอกจากชะนีสองสามตวทโหนตองแตงกมลงมามองอยูบนยอดไมเหนือศรษะ  และเจากวาง
                                                                                       ี
                                               ี
                                                         
                                                                                 
                     ็
                                             ั
                                                                        
                                                     
                                 ั
                                                               
                                                            
                         ื
                   หนู หรอกระจงตวนอยๆ พากันออกมาเดินยองอยูใตหาง
                                     ั
                                                                             
                                                                             ู
                                                    ี
                                                                                  ิ
                                                               ื
                                   
                            “ผมวาทามนจะไมยอมเขาเสยแลว  ไอเสอผสงตวนีแสนรเอาจรงๆ”  สภาพบรษในราช
                                                                   ิ
                                                        
                                                                     ั
                                                 
                                                                 ี
                                            
                                                                                              ุ
                                                                        ้
                                                                                               ุ
                                                             
                                                                                         ุ
                                          
                   สกุลหัวหนาคณะเดินทางบนออกมา
                                     ื
                                                ่
                            “เคยมเหมอนกันครบ ทตองอดทนรอคอยเฝาซากจนกระทงซากเปอยโทรม บางครังก็ตัง
                                                                                    
                                 ี
                                                ี
                                                                 
                                                                                                     ้
                                                                             ั
                                                                             ่
                                                                                                 ้
                                                  
                                             ั
                                                                                    
                                      ี
                                                                              ่
                                                                              ี
                                    
                                                                                           ี
                   เกือบอาทตย  มนไมมความหวังอะไรไดมากเกินไปกวาการเฝารออยูทซาก  ในกรณีทมนกัดซากทง
                                                                            
                                                                       
                                                                                           ่
                                                                                            ั
                                                                                                     ้
                                                                                                     ิ
                                ั
                           ิ
                   ไว”
                                                          ี
                                                                 
                                                               
                                   
                            รพินทรบอก ม.ร.ว.เชษฐา จองไปทศพแลวสายหนาถอนใจเบาๆ
                                                          ่
                                                                        ั
                                                                                          
                                                                           
                                              ิ
                                              ้
                                                                                    ็
                                                   ื
                                                                              ี
                            “ผมสมเพชศพของเอนเหลอเกิน ภาวนาอยากจะใหมนเขาเสยโดยเรว ขนชาออกไป ศพก็
                                                                                       ื
                                                     ู
                                                                                          ี
                                                    
                                                               ิ
                    ่
                                                                                     ี
                               ั
                   ยิงขนอดเฟะสงเวชนัยนตาอยางบอกไมถก  ความจรงเราควรจะจัดการฝงเขาเสยใหเรยบรอย  ถาไม  
                      ้
                                                                                                   
                      ึ
                         ื
                                                                                              
                                                                               
                                                             ่
                                          ่
                   ติดขัดทีจะตองอาศัยเปนเครืองลอ เฮอ! ยังไมทันทีจะถึงหลมชางเลย คณะของเราก็มีเรืองรายเกิดขึน
                          ่
                                                                                                     ้
                                                                                           ่
                   เสยแลว มนเปนลางไมดียังไงพกล”
                                      
                         
                            ั
                               
                                             ิ
                     ี
                            “ผกองครบ”
                              
                              ู
                                    ั
                                                            ้
                            เสยงกระซบหาวๆ     ของแงซายดงขนเปนประโยคแรก         หลงจากขนรวมหางมาเปน
                                                                                  ั
                              ี
                                                                                          
                                                            ึ
                                     ิ
                                                               
                                                          ั
                                                                                                     
                                                                                        ึ
                                                                                        ้
                                                 ั
                                       
                             ั
                             ้
                   เวลานาน ทงพรานใหญและเชษฐาหนไปมอง
                                    ื
                            “อะไรหรอ แงซาย?”
                                      ิ
                                         
                            “ผกองเคยคดบางไหมวา ไอกุดมนนาจะจํากลินของผูกองได”
                              
                              ู
                                                                        
                                                       ั
                                                    
                                                                  ่
                            จอมพรานขมวดคว จองหนาหนุมชาวดงนักพเนจร
                                           ิ
                                           ้
                                                       
                            “แลวยังไง?”
                                
                                                                
                                                                                              ิ
                                                                                   ิ
                                                                ู
                                                                                      ั
                                                                                             ี
                                                    
                                       ั
                                                                                          ื
                            “ผมคดเอา มนจะจรงเทจแคไหน ก็ขอใหผกองพิจารณาเอาเองเถดครบ เสอผสงอยางไอ     
                                             ิ
                                                ็
                                 ิ
                                                                      ่
                                                                         
                                                                                         ั
                                                ื
                             ี
                                                                                                     
                                                                                                     ุ
                                                                               ื
                                                                         ู
                                          ื
                   กุดยอมจะมอะไรพิเศษเหนอกวาเสอธรรมดาทวไป มนจํากลนผกองหรออยางนอยมนก็อาจแอบซม
                                                                ั
                                                          ั
                                                                      ิ
                                                          ่
                   อยูใกลๆ  คอยดการเคลอนไหวของผกอง  คราวใดก็ตามทผกองออกลามน  มนก็จะหลบเสย  ไม         
                                                   
                                                   ู
                                       ื
                         
                     
                                       ่
                                                                                 ั
                                                                     ่
                                                                      
                                                                      ู
                                                                     ี
                                                                                      ั
                                                                               
                                                                                                 ี
                                 ู
                                                                        
                                                                                            
                   ออกมาปรากฏตัวใหเห็น ยกเวนแตวาผูกองจะเผลอตัวและมันรูวามันไดเปรียบ มันอาจจูโจมออกมา
                                                    
                                                               ั
                              ี
                           ั
                                                                                  
                     
                                            ื
                                                                         ั
                                                    ่
                                                
                                                                  
                                            ่
                                                    ี
                                   ่
                                 
                                                        ั
                                     ู
                                     
                                   ื
                   เลนงานทนท แตเมอผกองยังตนพรอมทจะรบหนามนอยูเสมอ มนก็คอยแตจะหลบ”
                                        ิ
                                            ี
                                            ่
                            รพินทรกะพรบตาถๆ ตะแคงหูฟงแงซายอยางสนใจ
                                   
                                                                                             ี
                                                                                                    ี
                                    ิ
                                
                            “แลวแกคดวาจะใหทายังไง ไหนลองขยายออกมาบางซ บอกตามตรง ฉนเกลยดไอวิธนิง
                                                                                                     ่
                                                                                                 
                                                                          ิ
                                                                                        ั
                                                                       
                                              ํ
                                                                                               ู
                                    ั
                                     ิ
                                          ่
                                  ิ
                   อมพะนํามวแตปฏบตหนาทเฉพาะคาสงของแกประการเดียวมานานแลว  มอะไรก็ลองพดออกมา
                            ั
                                
                                          ี
                                                   ั
                                                                              
                                                   ่
                                                 ํ
                                                                                    ี
                    
                   บาง”
                            แงซายอาปากยิมเห็นฟนขาว เชษฐาพูดมาอกคนหนึงวา
                                   
                                         ้
                                                                ี
                                                                       ่
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181