Page 186 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 186

186



                                   
                                         ึ
                                         ้
                            เชษฐาเอยถามขน
                                                                                            ี
                                                              
                                                                                 ่
                                                                         ื
                                        
                                   
                                                                                  ึ
                                                         
                            รพินทรจองเขาไปในพงทบ  อนเปนหญาคาและตนเสอหมอบทีขนสงทวมศรษะ  ภายใน
                                                                                     ู
                                                     ั
                                                                                  ้
                                                                      
                                                  ึ
                                                                                        
                          ิ
                                            
                                        ึ
                                             ้
                                        ่
                   อาณาบรเวณประมาณหนงไรนัน
                                                                                  ้
                                                
                                                          ั
                                                 ิ
                                                            ุ
                                                                          ั
                                                                         ้
                                                                         ี
                                                                              
                                            
                                    
                                                                                           
                            “ความเขาใจของเสยไมผดหรอกครบคณชาย  ขณะนมนอยูในนีแน  เสยออมไปตรวจดู
                                                                                         
                                   ั
                                                                                          ี
                                                                                          ่
                                                                  
                                                
                                                          ั
                   ทางไหลเขาดานหลงโนนแลว  ไมเห็นรอยวามนจะโผลทะลออกไป  และรอยเลอดทเราตามมาก็มา
                                                                      ุ
                                           
                                                                                      ื
                          
                              ้
                   หมดลงตรงนี”
                                                              ึ
                                                         
                                
                                                  ุ
                            “แลวเราจะเอายังไงกันดี บกตามเขาไปร”
                                                                               ่
                                   
                                                                                    
                                                
                            ไชยยันตถาม  รพินทรสังศีรษะชาๆ  ใชปากกระบอกปนทีถืออยูในมือเสยปกหมวกให
                                                 ่
                        ้
                        ึ
                            ็
                   เผยอขนเลกนอย
                                                                                                   ี
                                                                          ี
                                                                                                 
                                                          ื
                            “ไมเหมาะหรอกครบ มนรกทึบเหลอเกิน ปาหญาคาเสยดวย ถาแหวกเขาไป เราไมมทาง
                                                ั
                                                                     
                                            ั
                                                                 
                                                                                        
                                
                                                                                
                                                                              ั
                                ั
                                                          ี
                                              ิ
                                                                      ุ
                              ั
                                                           ี
                                                           ่
                                                                    ี
                                                                    ่
                   จะมองเห็นตวมนในระยะหางเกนวาเลย เอาวิธทปลอดภัยทสดดีกวาครบ”
                                             ั
                              
                            แลวเขาก็หันมาทางจน ถามวา
                                         ั
                            “จัน แกมประทดสาหรบจุดไลราวทตดตวมาดวยหรอเปลา?”
                                            ํ
                                                                   
                                                      
                                                          ่
                                                          ี
                                               ั
                                                              ั
                                                           ิ
                                    ี
                                                                       ื
                                                               
                                
                                                                                    ้
                                                                                    ึ
                                                                                                 ั
                                                  ่
                                                  ึ
                                                                                  ั
                                                                                                     ้
                                                            ั
                                        ่
                                                                           ั
                            จันคนลงไปทยามเกาๆ  ซงสะพายหลงอยู  อดใจเดียวก็งดประทดขนมาสองสามตบ  ยิม
                                        ี
                                                                  ึ
                      
                   แปน
                                    ่
                              ี
                            “มครบ นียังไง”
                                 ั
                                                                                               ึ
                                                                                  ั
                            “ดีแลว  แกกับเสยแยกกันไปคนละดาน  จุดประทดขนคนละตบ  แลวโหไลขนใหเอด
                                                                                        
                                                           
                                                                          ้
                                                                       ั
                                           
                                                                                              
                                                                          ึ
                                                                                               ้
                                 
                                                                                                     ็
                    ี
                                              ื
                                                                             
                                           
                                       
                                                          ั
                                                                           ่
                                                                           ี
                   ทเดียวนะ พยายามหาไมใหญหรอกอนหินกําบงไวดวย อยายืนในทโลง”
                                                          ิ
                                                        ั
                            ทงสองแยกกันออกไปเตรยมปฏบตตามคาสังของเขา รพินทรบอกใหเชษฐา ไชยยันต ดา
                             ั
                             ้
                                                                 ่
                                                  ี
                                                       ิ
                                                              ํ
                                                                                  
                                                                      ื
                                             ั
                                               
                                                   
                                     
                    ิ
                                         ั
                                                       
                   รน และแงซายถอยเขากําบงหลงตนไมใหญคนละดาน และเตอนใหระวังพรอม
                                        ื
                                                                                             
                                               ื
                                               ่
                            “ถาเห็นตวหรอการเคลอนไหว หรอไดยินเสยงคารามอยูทไหน กระหน่ายิงเขาไปเลยนะ
                                                         ื
                                                                 ี
                                                                     ํ
                                                                                        ํ
                                                                             ่
                                                                             ี
                                    ั
                              
                                                                           
                     ั
                   ครบ”
                                                                           ั
                                                         ่
                                                                                  ั
                                                                     ื
                                      ่
                                      ี
                            ตวเขาเองเลยงไปยืนบงหินกอนหนึง  แลวโบกมอเปนสญญาณกบพรานพนเมองทงสอง
                                                               
                                                                                              ื
                                                                        
                             ั
                                                                                          ้
                                                                                                 ั
                                              ั
                                                                                          ื
                                                                                                 ้
                             
                                                                                  ั
                                                             
                                                                ี
                                                                   
                                                      
                   เสยกับจันชวยกันจุดประทดโยนเขาไปพรอมกับสงเสยงรองเอะอะ  และทนทีนัน  ประทัดก็แตก
                                                
                                                                                       ้
                     
                                         ั
                                      ่
                       ิ
                                                      
                          ้
                          ึ
                   ระเบดขนกึกกองดังสนันไปหมด ราวกับขาวตอกแตก
                                                                           ุ
                                  
                                                                                          ี
                                                                                   
                                                                                                  ํ
                            พงหญาอนสงทวมหัวบรเวณหนึง  ไหวลยวบยาบอยางรนแรง  พรอมกับเสยดแผดคาราม
                                                 ิ
                                                              ู
                                         
                                                       ่
                                       ู
                                    ั
                                                              
                                                              ั
                                                                    ิ
                                                ้
                                     ่
                            
                                         ั
                   ลนอยางดุรายระคนตนกลว  บดนันเอง  ลกซองอตโนมตของลกซองแฝดของเชษฐากับไชยยันตก็
                                             ั
                    ่
                                                                   ั
                    ั
                                                        ู
                                     ื
                                                                         ู
                                                                                                     
                                                                                       ํ
                                                                                       ่
                                                        ่
                                                                                              ิ
                                                            ่
                                                                           
                                
                                               ึ
                                               ้
                   ระเบดสะทานปา  ประสานกันขนอยางสนันหวันไหว  เดาสมเขาไปในระดับตาของบรเวณทเห็น
                                                                                                   ่
                                                                                                   ี
                       ิ
                                                                       ุ
                             
                                                                       
                                    ํ
                                 ี
                      
                   หญาไหว และเสยงคารามดังออกมา
                                    ้
                            พรบตานันเอง  ทามกลางสายตาอันเบิกจองของทุกคน  เสือลายพาดกลอนขนาดมหึมา
                               ิ
                                                             
                                                                                  ื
                                                                                             ้
                                                                                             ึ
                                                                    
                                                                                                   
                                                                             ั
                               
                                                                       ิ
                                                                       ้
                                                                 
                   โผนทะยานเผนพรวดออกไปยังปลางดงดานตรงขามเปนเสนรวดําสลบเหลอง  ตะกายขนไปพรอม
                                                   ้
                                                   ี
                               ํ
                                                                               ี
                                    ั
                                                                           ั
                                    ่
                                                                   
                                                                                  
                           ี
                   กับแผดเสยงคารามลน มองเห็นกรงเขยวขาวในปากแดงรา และตาอนเขยวปด
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190   191