Page 29 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ

29


ู
ู

ั
“ผมขอคานับใหแกความเปนลกผชาย และความเปนนักกีฬาของคณทงสองครบ ผมเอง
ั
ุ
ํ
ี
ั
้
ื
ยอมรบวาไมเคยเห็นใคร มน้าใจกลาหาญเดดเดียวและกวางขวาง เหมอนอยางคณทงสองเลย
ั
ุ
่

ํ

็
่

ิ
ี
่

ี

ี
่
ุ
ุ
โดยเฉพาะอยางยิง ชาวกรงทมชวิตและสงแวดลอมอยูทามกลางความสะดวกสบาย ผาสก

่
ี
่
ิ
้
นานาประการ เราเลยปญหาขอนีไปเสยกอนเถด สมมตวาผมตกลงนําทางให และเราไดถงทนันโดย
ิ
ี
ึ
้
ิ

ี
ุ
ั


ไมตายเสยกอน มหนําซายังไดพบกับ ‘ขมเพชรพระอมา’ อนเปนความฝนลมๆ แลงๆ นี ฝายคุณอัน
ุ
้
ํ
ื

เปนฝายนายทนวาจางผม ไดคดอะไรไวบางหรอยังวา เราจะจดการกันอยางไร”
ุ
ิ
ั


ั

ม.ร.ว.เชษฐาตอบโดยไมมการลงเลเลยวา
ี
ํ

ู
ู

ิ
่
ั
ี
ั
“ดวยเกียรตยศของลกผชาย ผมขอใหคามนสญญาวา โชคลาภใดๆ ก็ตาม ทเราจะไป
่

ั
้
่

้
ื
ั

ประสบพบมนในการเดินทางครงนี เราจะแบงกันออกเปนสามสวนเทาๆ กัน คอผมฝายหนึง ไชย


ยันตผยอมเสยงชวิตมาดวยฝายหนึง และคุณเองในฐานะทีเปนหุนสวนรวมเปนรวมตาย เพราะ
ู
ี
่
่
่

ี

ิ
ื

ั
พรานนําทางอกฝายหนึง หรอเทากับเอาสามหาร ยุตธรรมดีไหมครบ?”
่

ี
จอมพรานลกขนยืน พรอมกับกมศรษะใหเชษฐา

ุ
ึ
้
ี
่
ี
่
ี

ี

ํ
ิ
ั
ี
่

่
ื
“นีเปนขอเสนอทเผอแผ มน้าใจนักกีฬาเสยยิงกวาทผมคด และผมก็ไมเคยไดรบจากใคร
่

ั
ั
ิ
ั
้
้

ํ
มากอนเลยในชีวิตนักลาสตวจนๆ ปราศจากความหมายใดๆ สาหรบใครทงสนอยางผม”
“หมายความวาคุณตกลง”
ไชยยันตรองออกมาอยางลงโลด
ิ



ิ
“มนเปนงานชนใหญทสาคญยิงในชวิตของผมครบ ดังนัน ขอใหผมไดมเวลาใครครวญ
ั

ั
่
้
้
ี
ํ
ี
ี

่

ั
ั
ุ
ั
อกสกนิด จะใหคาตอบแกพวกคณไดภายในไมเกินสามวันนี กอนหนาทผมจะกลบไปยังสถานีดัก

ํ

่
ี

้
ี
สตวของผมทหนองน้าแหง ผมยังพักอยูทตาบลนีอก 2-3 วัน”
ี
ํ
้
่
ี

่
ั
ํ
ี
้


ิ
ยกเวนจาก ม.ร.ว.ดารน ผูอานหนังสือเฉยอยูในขณะนี ทุกชายภายในหองอันเปนฝาย

เจาภาพยืนขนหมด นายอาพลผอานวยการบรษัทจับแขนเขาไว พรอมกับพูดอยางกระตือรอรนวา
ํ
ึ
ิ
ื

ู
ํ

้

“ถางนเย็นนี ผม คณชาย คณไชยยันต และคณหญงดารน ขอเปนเจาภาพ เชญคณรวม
ั
้
ิ

ุ
ิ
ิ


ุ
้
ุ
ุ
ั
รบประทานอาหารเย็นทนี คณจะขดของไหมครบ?”
่
ุ
ั
ั
ี
่

ิ
ั
“ผมตองขออภัยครบ เย็นนีผมบงเอญไมวาง เพราะตดนัดเลยงพวกพรานพื้นเมือง เพือน
่
ั
้
้
ี
ิ


ั
ี
ี
เกาๆ ของผมเสยแลว นานๆ เราจะไดพบปะสงสรรครวมหมกันเสยท และผมเองก็เปรยบเหมอน

ี
ี
ื

ู


ิ
้
่
ุ
ั
หัวหนาของเขาเหลานัน ไดอาศยพึงพาเขาอยูเสมอ กรณาอยาใหผมผดนัดกับเขาเลยครบ”

ั
้
้
ั

ื
่
“ถางนคณจะใหโอกาสนีแกเราไดเมอไหรครบ”
ุ
ั

เชษฐาถามโดยเรว สหนาแชมชนมความหวังขน
ี

้
่
ื
็
ี
ึ
่
ี
่

่
ํ
ึ



ุ
่
“ถงอยางไร พวกผมก็จะตองคางพักอยูกับคณอาพลทีนีกอน บอกตามตรง อยูท่นีก็เพือรอ
่
ี
้
ั
ั
ุ

ุ
คาตอบจากคณนันแหละครบ ซก...พรงนีเทยง คณพอจะปลกเวลาไดไหม?”
ํ
ี
ุ
่
“ไดครบ”
ั
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)