Page 13 - 2015-4
P. 13

Een tweeling
                  Een tweeling, nog vóór de geboorte in moeders schoot.
                  Vraagt de eerste: "Geloof jij in het leven na de geboorte?"
                  "Natuurlijk", zegt de tweede, "er moet iets zijn. Misschien is
                  ons bestaan hier alleen een voorbereiding op het leven na de
                  geboorte."
                  "Flauwekul! Er is geen leven na de geboorte. Hoe moet dat er
                  dan uitzien?"
                  "Ik weet het niet precies, maar ik stel mij veel licht voor en wij
                  zullen lopen met onze eigen voeten en eten met onze eigen
                  mond."
                  "Lariekoek: zelf lopen en zelf eten... Voor het lopen is hier
                  geen plek en voor het eten hebben wij toch de navelstreng?
                  Er is géén leven na de geboorte!"
                  "De navelstreng is wel heel kort, dat kan toch niet alles zijn? Ik ben ervan overtuigd dat er na de
                  geboorte iets heel nieuws begint, iets, wat wij gewoon nog niet kennen."
                  "Maar, er is nog niemand teruggekeerd na de geboorte! Hier, in deze nauwe, donkere omgeving,
                  eindigt het leven."

                  "Nou, ik weet niet helemaal hoe het leven na de geboorte zal zijn, maar in elk geval zullen wij er onze
                  moeder ontmoeten en die zal voor ons zorgen."
                  "Moeder? Jij gelooft in een móeder? En waar is - volgens jou - deze moeder dan?"
                  "Overal om ons heen natuurlijk. Zonder haar zouden wij er niet zijn."
                  "Ik geloof er niets van. Ik heb nog nooit een moeder gezien, dus bestaat ze niet!"
                  "Misschien is ze nu niet te zien, maar af en toe, als we heel stil zijn, kan ik haar horen zingen en voel
                  ik haar hand over onze wereld strelen.
                  Weet je, volgens mij begint het léven toch pas na de geboorte!"


                  Uit een overweging van de Sloveense aartsbisschop Mgr. Alojz Uran (Ljubljana, augustus 2005)

                  Ik ga slapen, ik ben moe
                  Uitgebracht op:
                  Snoezel doezel slaap ceedee

                         Ik ga slapen ik ben moe
                         Sluit mijn beide oogjes toe
                         Heere, houdt ook deze nacht
                         Over mij getrouw de wacht

                         't Boze dat ik heb gedaan
                         Zie dat Heere toch niet aan
                         Schoon mijn zonde velen zijn
                         Maak om Jezus wil mij rein

                         Zorg voor de arme kind’ren Heer
                         En herstel de zieken weer
                         Ja voor alle kind’ren saam
                         Bid ik u in Jezus naam

                         Sta mijn ouders trouw te zij
                         Wees mijn vrienden ook nabij
                         Geef ons allen nieuwe kracht
                         Door de rust van deze nacht

                         Doe mij dankbaar en gezond
                         Opstaan in de morgenstond
                         Als ik mijn oogjes open doe
                         Lacht uw zon mij vriend’lijk toe


                                                           11
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18