Page 441 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 441
๑๕. เมืองเชลียง – เชียงชื่น
คือเมืองสวรรคโลก
ั
ั
เรื่องที่ตั้งของเมืองเชยงชื่นนั้น เป็นที่ระบุได้อย่างแน่นอนว่าคือเมืองเชลียงหรือเมือง ศรีสชนาลยทพบ
ี
ี่
ในศิลาจารึกสุโขทัย ในเอกสารล้านนาอย่างพื้นเมืองเชียงใหม่และตำนานสิบห้าราชวงศ์จะเรียกเมืองนี้ว่า
“ชะเลียง” ปรากฏคำว่า “เชียงชื่น” เพียงครั้งที่หมื่นด้งนครถึงแก่อนิจกรรม เมื่อพิเคราะห์ดูแลว ชอบ้านนาม
้
ื่
เมืองที่เอ่ยมานั้นเป็นเมืองเดียวกันไม่ผิดแน่ ดังมีระบุเป็นภูมิสัณฐานของเมืองในยวนพ่าย โคลงดั้น ในโคลงบท
1
ที่ ๑๖๘ – ๑๗๐ ว่า
๏ เมืองนี้เชิงใช่ด้วย ภุชพล ง่ายนา
เบญจทูรคาการ พ่างถ้วน
มรรคาส่วนสถลสฐิร ทุกเทื่อ
พวกพลช้างม้าล้วน โจษแจ
๏ บางเม็งเป็นขื่อหน้า ขวางขนัน ก่อนแฮ
มีแม่ยมเป็นแย แก่งกั้น
เขาสามเกือบกันกัน เมืองมิ่ง เขาแฮ
คูขอบสามชั้นซึ้ง ขวากขวาง
๏ เร่งหมั้นเหลือหมั้นยิ่ง เวียงเหล็ก
มีกำแพงแลงเลือน ต่อต้าย
หัวเมืองเตกเสียงกล่าว แก่บ่าว
ทังขวาทังซ้ายถ้วน หมู่หมาย
กล่าวว่าเมืองเชียงชื่นนี้เป็นเมืองที่มีภูมิทำเลที่ดีไม่สามารถเข้าเอาได้ง่าย เพราะมีความลำบากอยู่ห้า
ประการ เหตุที่ช่องทางทางบกก็มั่นคงทุกที่ พลเมืองก็รับรู้กันโดยทั่วไป เมืองเชียงชื่นนี้มี
๑. (บางเม็ง) คลองเป็นคูขื่อหน้า ขวางกั้นอยู่ อาจหมายถึงลำน้ำแม่ท่าแพที่มาเป็นคูเมืองทางทิศเหนือ
๒. มีแม่น้ำยม (เป็นแป) มีแก่งหินกั้นอยู่ (หมายถึงแก่งหลวง)
๓. เขาสามลูกที่เป็นมิ่งเมืองคงเป็นเขาพระบาททางทิศตะวันออก เขาสุวรรณคีรีที่กลางเมืองและเขา
พระศรี ในด้านทิศตะวันตก
๔. มีคูน้ำล้อมรอบ
1 ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ฉบับ เชียงใหม่ ๗๐๐ ปี, ๒๕๓๘, ๒๒๙ – ๒๓๔.
เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์
หน้า ๕๗
