Page 981 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 981
กึ่งกลางพระวรกาย ส่วนปลายแยกชายลักษณะคล้ายเขี้ยวตะขาบ พระวรกายบาง
พระศอเป็นปล้อง พระพักตร์ทรงรูปไข่ โดยมีสัดส่วนพระพักตร์ค่อนข้างเล็กเมื่อ
เทียบกับพระวรกาย พระขนงค่อนข้างโก่งโค้งจรดเป็นสันพระนาสก พระเนตรเล็ก
ิ
เรียวคล้ายนกนอน พระโอษฐ์เล็ก พระหนุเป็นปมเล็กน้อย พระกรรณเรียวยาว
เม็ดพระศกมีลักษณะเวียนขวาขนาดปานกลาง อุษณีษะเป็นครึ่งทรงกลมสูง เหนือ
อุษณีษะเป็นพระรัศมีเปลวเพลิงที่ปรากฏกลีบบัวรอง จากรูปแบบทางศิลปกรรมท ี่
ิ
ี่
กล่าวมาข้างต้น พระพุทธรูปสำริด (องค์ท ๒) จัดเป็นพระพุทธรูปในศลปะสโขทย
ั
ุ
แบบหมวดใหญ่ สามารถเปรียบเทียบได้กับพระพุทธรูปสำริด (ภาพที่ ๔-๕)
วัดมหาธาตุ อ. พิชัย จ. อุตรดิตถ์
ั
ภาพที่ ๔-๕ พระพุทธรูปสำริด วัดมหาธาตุ อ. พิชย จ. อุตรดิตถ์
(ที่มา : สมภพ วัชฤทธิ์)
การกำหนดอายุ จากรูปแบบทางศิลปกรรมของพระพุทธรูปสำริด (องค์ที่ ๒) สามารถกำหนดอาย ุ
ได้ในครึ่งหลังพุทธศตวรรษที่ ๒๐ (พ.ศ. ๑๙๕๑ - ๒๐๐๐) โดยเปรียบเทียบกับ
กลุ่มพระพุทธรูปศิลปะสุโขทัย แบบหมวดใหญ่ ที่ปรากฏจารึก เช่น พระพุทธรูป
สำริด พ.ศ. ๑๙๖๗ วัดโบสถ์มณีราม จ.สุโขทัย เป็นต้น
ประติมานวิทยา พระพุทธรูปสำริด (องค์ที่ ๒) ไม่สามารถระบุประติมานวิทยาได้แน่ชัด เนื่องจาก
ั้
้
ไม่ปรากฏจารึกหรือบริบทอื่น ๆ ที่สามารถระบุประติมานวิทยาให้ชัดเจนได ทงนี้
ภาคผนวก ~ หน้า ๑๑๑ ~
