Page 141 - Kuran Ahlakında Fedakarlığın Önemi

Adnan Oktar (Harun Yahya)

mut lak ola rak ga lip ge len dir, tüm ek sik lik ler den mü nez zeh tir, hiç bir
şe ye ih ti ya cı ol ma yan dır. İn san ise ih ti yaç için de olan dır, Al lah'ın rı za -
sı nı, hoş nut lu ğu nu ka zan ma ya muh taç tır. Al lah di ler se yal nız ca "Ol"
de me siy le di le di ği ni ya pan dır. Bu ne den le in san la rın gös te re cek le ri
ça ba yal nız ca ken di kur tu luş la rı için ola cak tır. Ay rı ca in sa nın şu ger -
çe ği de unut ma ma sı ge re kir; ken di si fe da kar lık tan ka çı na cak olur sa,
ha lis Müs lü man lar za ten tüm so rum lu lu ğu üst le ne cek ve ge re ken her
ko nu da en sa mi mi ça ba yı har ca ya cak lar dır.
Allah'ın takdir ettiği sonuç gerçekleşecektir. Buna vesile olanlar
Allah'ın izniyle Allah Katında, gösterdikleri bu çabanın karşılığını
hem dünyada hem de ahirette alacaklardır. Kayıp içerisinde olan yal-

nızca fedakarlıktan kaçınan kişinin kendisi olacaktır. Allah'ın kendisi
için yaratmış olduğu fırsatları ve ecir imkanlarını kaçırmış ve önüne
çıkan çok değerli vakitleri gereği gibi değerlendirememiş olacaktır.
Unu tul ma ma lı dır ki Al lah bu üs tün ah la kı ya şa ma yı ta lep eden
sa mi mi ih las sa hip le ri ne yar dı mı nı ulaş tı ra cak ve on la rı üs tün kı la cak -
tır. Ku ran'da Al lah'ın sa mi mi kul la rı na olan bu va adi şöy le bil di ril -
mek te dir:
Kim Al lah'ı, Re sû lü'nü ve iman eden le ri dost (ve li) edi nir se, hiç
şüp he yok, ga lip ge le cek olan lar, Al lah'ın ta raf tar la rı dır. (Ma -
ide Su re si, 56)
Al lah, yaz mış tır: "An dol sun, Ben ga lip ge le ce ğim ve el çi le rim
de." Ger çek ten Al lah, en bü yük kuv vet sa hi bi dir, güç lü ve üs -
tün olan dır. (Mü ca de le Su re si, 21)
... 'Yar dım ve za fer' (nus ret) an cak üs tün ve güç lü, hü küm ve
hik met sa hi bi olan Al lah'ın Ka tın dan dır. (Ki bu nun la) İn kar
eden le rin ön de ge len le rin den bir kıs mı nı kes sin (he lak et sin)
ya da 'umut la rı su ya düş müş ler ola rak on la rı' te pe si aşa ğı ge tir -
sin de ge ri dö nüp git sin ler.' (Al-i İm ran Su re si, 126-127)

139