Page 48 - Kuran Ahlakında Fedakarlığın Önemi
P. 48

Kuran Ahlakında Fedakarlığın Önemi


                    ter cih eder ler. Kim nef si nin 'cim ri ve ben cil tut ku la rın dan' ko -
                    run muş sa, iş te on lar, fe lah (kur tu luş) bu lan lar dır. (Haşr Su re -
                    si, 9)

                    Bir baş ka ayet te ise Al lah'ın rı za sı nı ken di ne fis le ri nin hoş nut -
                luğun dan üs tün tu tan En sar şu şe kil de müj de len mek te dir:
                    Öne ge çen Mu ha cir ler ve En sar ile on la ra gü zel lik le uyan lar;
                    Al lah on lar dan hoş nut ol muş tur, on lar da O'ndan hoş nut ol -
                    muş lar dır ve (Al lah) on la ra, için de ebe di ka la cak la rı, al tın dan
                    ır mak lar akan cen net ler ha zır la mış tır. İş te bü yük 'kur tu luş ve
                    mut lu luk' bu dur. (Tev be Su re si, 100)

                    Hz. Ali (ra)'ın fe da kar lık ta bu lun ma nın ne ka dar bü yük bir ni met
                ol duğu nu şöy le di le ge tir diği ri va yet edil mek te dir:
                    Hz. Ali şöy le bu yu ru yor: "Şu iki şey den han gi si nin min net yö nün den
                    da ha bü yük ol duğu nu bi le mi yo rum: Bi rin ci si bir Müs lü man kar de şi -
                    min ih ti ya cı mı gi de rir dü şün ce siy le ve ha lis bir ni yet le ba na mü ra ca at
                    et me si dir. İkin ci si de Al lah Te ala'nın onun ih ti ya cı nın be nim el le rim -

                    le gi de ril me si ni sağ la ma sı dır. Ye min ede rim ki bir Müs lü man kar de şi -
                    min bir ih ti ya cı nı kar şı la mak be nim ya nım da yer yü zü do lu su al tın ve
                    gü mü şüm ol ma sın dan da ha se vim li dir.  2
                    Ku ran'da, ken di le ri de ih ti yaç içe ri sin de ol duk la rı hal de, el le rin -
                de ki im kan la rı yok sul la ra, ye tim le re ve esir le re ve ren mü min le rin üs -
                tün ah lak la rın dan da bah se dil mek te dir. Bu üs tün ah lak lı Müs lü man la -
                rı Rab bi miz şu şe kil de müj de le mek te dir:

                    Ken di le ri, ona duy duk la rı sev gi ye rağ men ye meği, yok su la,
                    ye ti me ve esi re ye di rir ler.
                    "Biz si ze, an cak Al lah'ın yü zü (rı za sı) için ye di ri yo ruz; siz den
                    ne bir kar şı lık is ti yo ruz, ne bir te şek kür."





                                               46
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53