Page 96 - Darwinizm Dini

94

20. Yüzy›ldaki Sonuçsuz Çabalar
20. yüzy›lda hayat›n kökeni konusunu ele
alan ilk evrimci, ünlü Rus biyolog Alexander Opa-
rin oldu. Oparin, 1930'lu y›llarda ortaya att›¤› birta-
k›m tezlerle, canl› hücresinin tesadüfen meydana
gelebilece¤ini ispat etmeye çal›flt›. Ancak bu çal›fl-
malar baflar›s›zl›kla sonuçlanacak ve Oparin flu iti-
raf› yapmak zorunda kalacakt›:
Alexander Oparin'in ha- "Maalesef hücrenin kökeni, evrim teorisinin tümünü içi-
yat›n kökenine evrimci 57
ne alan en karanl›k noktay› oluflturmaktad›r."
bir aç›klama getirmek
Oparin'in yolunu izleyen evrimciler, hayat›n
için yürüttü¤ü çabalar
büyük bir fiyaskoyla so- kökeni konusunu çözüme kavuflturacak deneyler
nuçland›. yapmaya çal›flt›lar. Bu deneylerin en ünlüsü, Ame-
rikal› kimyac› Stanley Miller taraf›ndan 1953 y›l›n-
da düzenlendi. Miller, ilkel dünya atmosferinde oldu¤unu iddia etti¤i gazla-
r› bir deney düzene¤inde birlefltirerek ve bu kar›fl›ma enerji ekleyerek, prote-
inlerin yap›s›nda kullan›lan birkaç organik molekül (aminoasit) sentezledi. O
y›llarda evrim ad›na önemli bir aflama gibi tan›t›lan bu deneyin geçerli olma-
d›¤› ve deneyde kullan›lan atmosferin gerçek
dünya koflullar›ndan çok farkl› oldu¤u, ilerleyen
y›llarda ortaya ç›kacakt›. 58
Uzun süren bir sessizlikten sonra Miller'in
kendisi de kulland›¤› atmosfer ortam›n›n gerçek-
çi olmad›¤›n› itiraf etti. 59
Hayat›n kökeni sorununu aç›klamak için 20.
yüzy›l boyunca yürütülen tüm evrimci çabalar
hep baflar›s›zl›kla sonuçland›. San Diego Scripps
Enstitüsü'nden ünlü jeokimyac› Jeffrey Bada, ev-
rimci Earth dergisinde 1998 y›l›nda yay›nlanan
bir makalede bu gerçe¤i flöyle kabul eder:
En son evrimci kaynaklar›n
Bugün, 20. yüzy›l› geride b›rak›rken, hala, 20.
da kabul etti¤i gibi, hayat›n
yüzy›la girdi¤imizde sahip oldu¤umuz en büyük
kökeni, hala evrim teorisi
çözülmemifl problemle karfl› karfl›yay›z: Hayat için son derece büyük bir
yeryüzünde nas›l bafllad›? 60 açmazd›r.

DARWIN‹ZM D‹N‹