Page 151 - Hazreti Muhammed (sav)

Alem-i be ka ya (ge ri de ka lan la rın dün ya sı nı) rih let (göç mek,
öl mek) bu yur duk la rın da sa çı, sa ka lı he nüz ağar ma ya baş la -
mış ba şın da bi raz ve sa ka lın da yir mi ka dar be yaz var idi.
Ha vas sı (du yu lar) fev ka la de ka vi (sağ lam, kuv vet li) idi. Pek
uzak tan işi tir ve kim se nin gö re me ye ce ği me sa fe den gö rür idi.
El ha sıl (sö zün özü), en mü kem mel ve müs tes na su ret te ya ra -
tıl mış bir vü cud-ı mes'ud (mut lu vü cu du) ve mü ba rek idi…
Onu an sı zın gö ren kim se yi sev gi alır dı ve Onun la ül fet ve
mu sa ha bet (soh bet ler, ko nu şup gö rüş me ler) ey le yen kim se,
Ona can ü gö nül den aşık ve mü hib olur du. Ehl-i fazl'a (ke -
rem, ilim sa hi bi), de re ce le ri ne gö re ih ti ram (hür met, say gı)
ey ler di. Ak ra ba sı na da hi pek zi ya de (çok bol, faz la dan) ik ram
ey ler di. La kin (an cak) on la rı, ken di le rin den ef dal (da ha fa zi -
let li, da ha la yık, da ha iyi) olan la rın üze ri ne tak dim et mez di.
Hiz met kar la rı nı pek hoş tu tar dı. Ken di si ne yer ve ne gi yer -
se, on la ra da hi onu ye di rir ve onu giy di rir idi.
Sa hi (cö mert, eli açık, her ke se iyi lik et mek is te yen) ve ke rim
(her şe yin iyi si, fay da lı sı), şe fik (şef kat li, esir ge yen, mer ha -
met li) ve ra him (rah met edi ci, ba ğış la yan), şe ci (kah ra man,
yi ğit) ve ha lim (yu mu şak huy lu, hoş mu ame le ya pan) idi.
Ahd ü va'din de (söz ver me de) sa bit, kav lin de (sö zün de) sa dık
idi. El ha sıl (ne ti ce si)- hüsn-i ah lak ça (ah lak gü zel li ği) ve akl-
ü ze ka vet çe (kes kin an la yı şı olan akıl) cüm le(bü tün, tam) na -
sa (in san la ra) fa ik (üs tün, üs tün de) ve her tür lü medh ü se -
na ya (öv gü ye) la yık idi.
Ye me de, giy me de ka dar-ı za ru ret (yok sul luk de re ce sin de) ile ik ti -
fa (ye ti nir) ve zi ya de sin den (faz la sın dan) iba ey ler di (çe ki nir -
di)." 77

149