Page 31 - Materyalizmin Sonu
P. 31

boyutlara varÝrken, isterseniz zihninizi imkansÝzlÝÛÝn daha ileri boyutlarÝyla biraz daha
             zorlayalÝm: hayati bir protein olan "Hemoglobin" molekŸlŸnde yukardaki šrnek pro-
             teinden daha fazla, 574 aminoasit bulunur. Þimdi sÝkÝ durun! VŸcudunuzdaki mil-
             yarlarca kÝrmÝzÝ kan hŸcrelerinden yalnÝzca bir tanesinde ise, tam "280. 000. 000" (280
             milyon) Hemoglobin molekŸlŸ bulunur.
                 Oysa bÝrakÝn bir kÝrmÝzÝ kan hŸcresini, onun tek bir proteininin dahi deneme-
             yanÝlma yšntemiyle meydana gelebilmesi iin dŸnyanÝn varsayÝlan šmrŸ yetmemekte-
             dir. BŸtŸn bunlardan ortaya Ýkan sonu, evrimin daha tek bir protein aßamasÝnda ko-
             rkun bir imkansÝzlÝÛa gšmŸldŸÛŸdŸr.

                 CanlÝlÝÛÝn Ortaya ‚ÝkÝßÝna Evrimci Cevap ArayÝßlarÝ
                 TŸm bu gerekler karßÝsÝnda taraflÝ ve kasÝtlÝ bir kayÝtsÝzlÝk gšsteren evrimciler
             olaya mantÝklÝ bir aÝklama getiremeyeceklerini bildiklerinden, her zaman olduÛu gibi
             gšzboyama yšntemlerini sŸrdŸrmeye ve gelißtirmeye koyuldular.
                 CanlÝlÝÛÝn nasÝl olup da cansÝz maddelerden olußabildiÛi sorununa sšzde evrim-
             ci bir aÝklama getirmiß olabilmek amacÝyla bir takÝm laboratuar deneyleri yaptÝlar.
             BunlarÝn arasÝnda evrimcilerin en ok itibar ettikleri deney, 1953 yÝlÝnda AmerikalÝ
             araßtÝrmacÝ Stanley Miller tarafÝndan yapÝlan ve Miller Deneyi ya da Urey-Miller De-
             neyi olarak adlandÝrÝlan deneydir.
                 Stanley Miller, hocasÝ Harold Urey ile birlikte, kendince canlÝlarÝn en kŸŸk ya-
             pÝtaßlarÝ olan aminoasitlerin "tesadŸfen" olußabileceklerini ispatlayacak bir deney yap-
             maya karar verdi.
                 Miller bu amala, ilkel dŸnyanÝn olußumunda varolduÛunu tahmin ettiÛi Ñan-
             cak daha sonralarÝ gereki olmadÝÛÝ anlaßÝlacak olanÑ bir atmosfer ortamÝnÝ labora-
             tuarÝnda kurdu ve alÝßmalarÝna baßladÝ. Deneyinde ilkel atmosfer olarak kullandÝÛÝ ka-
             rÝßÝm amonyak, metan, hidrojen ve su buharÝndan olußuyordu.
                 Miller, metan, amonyak, su buharÝ ve hidrojenin doÛal ßartlar altÝnda birbirle-
             riyle reaksiyona giremeyeceklerini biliyordu. BunlarÝ birbirleriyle reaksiyona sokmak
             iin dÝßardan enerji takviyesi yapmak gerektiÛinin de farkÝndaydÝ. Bu nedenle bu ener-
             jinin ilkel atmosfer ortamÝnda yÝldÝrÝmlardan kaynaklanmÝß olabileceÛini šne sŸrdŸ. Bu
             varsayÝma dayanarak da, yaptÝÛÝ deneylerinde yapay bir elektrik deßarj kaynaÛÝ kullan-
             dÝ.
                 Miller bu gaz karÝßÝmÝnÝ bir hafta boyunca 100 ¡C ÝsÝda kaynattÝ, šte yandan da
             bu sÝcak ortama elektrik akÝmÝ verdi. HaftanÝn sonunda Miller, kavanozun dibinde bu-
                                                            27
            HARUN YAHYA
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36