Page 156 - Dinsizliğin Kabusu

gömülmüfltür." (Sidney Fox, Klaus Dose, Molecular Evolution
and The Origin of Life, New York: Marcel Dekker, 1977, s.2)
Evrim teorisinin savunucular›, Pasteur'ün bulgular›na kar-
fl› uzun süre direndiler. Ancak geliflen bilim, canl› hücresinin
karmafl›k yap›s›n› ortaya ç›kard›kça, hayat›n kendili¤inden

oluflabilece¤i iddias›n›n geçersizli¤i daha da aç›k hale geldi.

20. Yüzyıldaki Sonuçsuz Çabalar

20. yüzy›lda hayat›n kökeni konusunu ele alan ilk evrimci,
Rus biyolog Alexander Oparin oldu. Oparin, 1930'lu y›llarda
ortaya att›¤› birtak›m tezlerle, canl› hücresinin tesadüfen mey-
dana gelebilece¤ini ispat etmeye çal›flt›. Ancak bu çal›flmalar
baflar›s›zl›kla sonuçlanacak ve Oparin flu itiraf› yapmak zorun-
da kalacakt›:
"Maalesef hücrenin kökeni, evrim teorisinin tümünü içine
alan en karanl›k noktay› oluflturmaktad›r." (Alexander I.
Oparin, Origin of Life, (1936) New York, Dover Publications,
1953 (Reprint), s.196)

Oparin'in yolunu izleyen evrimciler, hayat›n kökeni konu-
154 sunu çözüme kavuflturacak deneyler yapmaya çal›flt›lar. Bu de-
neylerin en ünlüsü, Amerikal› kimyac› Stanley Miller taraf›n-
dan 1953 y›l›nda düzenlendi. Miller, ilkel dünya atmosferinde
oldu¤unu iddia etti¤i gazlar› bir deney düzene¤inde birlefltire-
rek ve bu kar›fl›ma enerji ekleyerek, proteinlerin yap›s›nda kul-
lan›lan birkaç organik molekül (aminoasit) sentezledi.
O y›llarda evrim ad›na önemli bir aflama gibi tan›t›lan bu
deneyin geçerli olmad›¤› ve deneyde kullan›lan atmosferin ger-

çek dünya koflullar›ndan çok farkl› oldu¤u, ilerleyen y›llarda
ortaya ç›kacakt›. ("New Evidence on Evolution of Early Atmosphere
and Life", Bulletin of the American Meteorological Society, c. 63, Kas›m

DİNSİZLİĞİN KABUSU