Page 513 - Risale-i Nur - Mektubat
P. 513

FİHRİST                                                                                                                     515

                                                                      Sahife No:

          Gayretlerini,  Sadakatlarını,  İhlaslarını  zedelemek  suretindeki  hücum-
          larına karşı bir cevabdır. Âhirinde, umum cevabların hülâsası olan şu iki
          Âyet ile, Kur'an-ı Mu'ciz-ül Beyan Mu'cizane cevab veriyor:
                ِ
           ْ ۞ ْ  ْ نو ْ حل    ُ   ُ         ٰ ْ للّ ْ ْ  ل ْ ع ْ َّل ْ ُك ْ م ْ ْ ت ْ ف  اْا  ْ َّتا ْ ق و  ْ وْا وُط ِ       ْا ْ و ْ ر ْ با  ور ِ ْ با      ُ  ْب و ْا ْ و ْ ص  ِ  ْ صا ْ اون  ْ ني ْ ْ ٰا ْ م      ُ     ْا ا ْ َّل ْ ذ    ى ْ يه اْا ْ ي ا
                                     ُ
                                                            ُ
                                ْ ل                ِ ْ ب ٰا ْ ي ا ْ   تِ ْ ْ ث ْ م  ن ا ْ ْ ق يل  ْاو ْ ت     ُ    ْ ْ تَ  ْ  لاو


                 Şu Risalenin âhirinde; iki yaprakta yazıldıktan sonra görülmüş,
          ihtiyarsız kendi kendine gelen latif ve zarif bir Tevafuktur ki, sıkıntılı

          esaretimin tam dokuzuncu senesinde te'lif edilen şu Risalenin âhirinde,
          Yirmidokuzuncu  Mektub'un  bahsinde  yirmidokuz  nükte  bulunması  ve
          dokuz kısım olması ve bu Risale fihristesinde dokuz defa "dokuz" lafzı
          ile o Mektubdan bahsedilmesi ve Birinci Kısım Dokuz Nükte olması; ve
          Ramazanın, burada işaret edilen ve İkinci Kısım'da mezkûr Hikmetleri
          dokuz bulunması; ve burada işaret edilen ve Dördüncü Kısım'da mezkûr
             ْ ق ْ ر ْ ٰا ْ ن    ُ   ُ   Kelimesine  dair Âyetlerin altmışdokuz etmesi; ve  ْ ٰارق  Kelimesi

                                                                ن
                                                                ْ
                                                                    ُ
                                                                ُ
          de bu mebhasta yirmidokuz gelmesi ve Lafzullah dahi dokuz olması; ve
          bu Risale de yirmidokuz sahifede tamam olması cihetiyle, dokuz defa
          dokuzlar  birbirine  Tevafuk  ederek  çok  şirin  düşmüştür.  Bu  Risalenin
          dahi,  Sırr-ı  Tevafuktan  küçük,  fakat  parlak  bir  hissesi  var  olduğunu
          gösterir. Bu  dokuz defa dokuzların Sırrının, dokuzuncu sene-i esaretim-
          de zuhuru ise,  اْءْللّ    ٰ       ِ ْ ا ْ ن ْ ْ اش ا   esaretin  dokuzuncu senesinde biteceğine işarî
                        ُ
          bir  beşarettir.  Dokuzuncu  sene-i  esaretimde  sıkıntıdan  o  sene  dokuz
          dişim düştüler; o münasebetle Isparta'ya me'zuniyetle gitmek o senede
          oldu.  Hem  latif  bir  Tevafuktur;  bu  parça  dahi,  bu  sahifede  (Haşiye)
          dokuz, ondokuz defa gelmiştir. Hem fihristenin Dördüncü Kısmında ve
          bu  İkinci  Kısmın  bazı  Nüshalarında,  aşağıdaki  gösterilen  Tevafuk
          vardır.
                 Umum  ا      (Elif)  yüz  ondokuz,  umum  Risaleler  dahi  yüz


          ondokuzdur. Demek ا   ler de bir nevi fihristeye işarettir.
                 ------------------
                 (Haşiye): Asıl Nüshasına göredir.
   508   509   510   511   512   513   514   515   516   517   518