Page 135 - İyilerin İttifakı
P. 135

Adnan Oktar (Harun Yahya)


                Uzun sü ren bir ses siz lik ten son ra Mil ler'in ken di si de kul lan dı ğı
             at mos fer or ta mı nın ger çek çi ol ma dı ğı nı iti raf et ti. (Stanley Miller,
             Molecular Evolution of Life: Current Status of the Prebiotic Synthesis
             of Small Molecules, 1986, s. 7)

                Ha ya tın kö ke ni so ru nu nu açık la mak için 20. yüz yıl bo yun ca yü -
             rü tü len tüm ev rim ci ça ba lar hep ba şa rı sız lık la so nuç lan dı. San Di -
             ego Scripps Ens ti tü sü'nden ün lü je okim ya cı Jeff rey Ba da, ev rim ci
             Earth der gi sin de 1998 yı lın da ya yın la nan bir ma ka le de bu ger çe ği
             şöy le ka bul eder:

                Bu gün, 20. yüz yı lı ge ri de bı ra kır ken, ha la, 20. yüz yı la gir di ği miz de sa -
                hip ol du ğu muz en bü yük çö zül me miş prob lem le kar şı kar şı ya yız: Ha yat
                yer yü zün de na sıl baş la dı? (Jeffrey Bada, Earth, Şubat 1998, s. 40)



                Ha ya tın Komp leks Ya pı sı
                Tek Bir Protein Dahi Tesadüfen Oluşamaz

                Evrimcilerin hayatın kökeni konusunda bu denli büyük bir aç-
             maza girmelerinin başlıca nedeni, Darwinistlerin en basit zannettik-
             leri canlı yapıların bile olağanüstü derecede kompleks özelliklere
             sahip olmasıdır. Canlı hücresi, insanoğlunun yaptığı bütün teknolojik
             ürünlerden daha komplekstir. Öyle ki, bugün dünyanın en gelişmiş
             laboratuvarlarında bile cansız maddeler biraraya getirilerek canlı bir
             hücre, hatta hücreye ait tek bir protein bile üretilememektedir.
                Bir hücrenin meydana gelmesi için gereken şartlar, rastlantılarla
             açıklanamayacak kadar fazladır. Ancak bunu detaylarıyla açıkla-

             maya bile gerek yoktur. Evrimciler daha hücre aşamasına gelmeden
             çıkmaza girerler. Çünkü hücrenin yapı taşlarından biri olan prote-
             inlerin tek bir tanesinin dahi tesadüfen meydana gelmesi ihtimali
             matematiksel olarak "0"dır.

                                          133
   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140