Page 161 - Müminlerin Mutluluğu

Adnan Oktar (Harun Yahya)

sinin bilime aykırı bir düşünce olarak bir kenara atılması gerekir. Nitekim
tarih boyunca dünya merkezli evren modeli gibi pek çok düşünce, bilimin
gündeminden çıkarılmıştır. Ama evrim teorisi ısrarla bilimin gündeminde

tutulmaktadır. Hatta bazı insanlar teorinin eleştirilmesini "bilime saldırı"
olarak göstermeye bile çalışmaktadırlar. Peki neden?..
Bu durumun nedeni, evrim teorisinin bazı çevreler için, kendisinden
asla vazgeçilemeyecek dogmatik bir inanış oluşudur. Bu çevreler, mater-
yalist felsefeye körü körüne bağlıdırlar ve Darwinizm'i de doğaya getiri-

lebilecek yegane materyalist açıklama olduğu için benimsemektedirler.
Bazen bunu açıkça itiraf da ederler. Harvard Üniversitesi'nden ünlü bir
genetikçi ve aynı zamanda önde gelen bir evrimci olan Richard Lewontin,
"önce materyalist, sonra bilim adamı" olduğunu şöyle itiraf etmektedir:
Bizim materyalizme bir inancımız var, 'a priori' (önceden kabul edil-
miş, doğru varsayılmış) bir inanç bu. Bizi dünyaya materyalist bir açık-

lama getirmeye zorlayan şey, bilimin yöntemleri ve kuralları değil. Aksine,
materyalizme olan 'a priori' bağlılığımız nedeniyle, dünyaya materyalist
bir açıklama getiren araştırma yöntemlerini ve kavramları kurguluyoruz.
Materyalizm mutlak doğru olduğuna göre de, İlahi bir açıklamanın sah-
neye girmesine izin veremeyiz. (Richard Lewontin, "The Demon-Haunted

World", The New York Review of Books, 9 Ocak, 1997, s. 28)
Bu sözler, Darwinizm'in, materyalist felsefeye bağlılık uğruna yaşatılan
bir dogma olduğunun açık ifadeleridir. Bu dogma, maddeden başka hiçbir
varlık olmadığını varsayar. Bu nedenle de cansız, bilinçsiz maddenin, ha-
yatı var ettiğine inanır. Milyonlarca farklı canlı türünün; örneğin kuşların,
balıkların, zürafaların, kaplanların, böceklerin, ağaçların, çiçeklerin, ba-

linaların ve insanların maddenin kendi içindeki etkileşimlerle, yani yağan
yağmurla, çakan şimşekle, cansız maddenin içinden oluştuğunu kabul
eder. Gerçekte ise bu, hem akla hem bilime aykırı bir kabuldür. Ama Dar-

159