Page 93 - Risale-i Nur - Sözler
P. 93

ONUNCU SÖZ - ZEYL                                                                                                              95


           Îmanın  bir  kutbunu  gösteren  bu  Semavî  Âyât-ı  Kübrânın  ve  Haşri  isbat
           eden  şu  Kudsî  Berâhin-i  Uzmânın  bir  Nükte-i  Ekberi  ve  bir  Hüccet-i
           Â’zamı;  bu  "Dokuzuncu  Şua"da  beyan  edilecek.  Lâtif  bir  İnayet-i
           Rabbâniyyedir  ki:  Bundan  otuz  sene  evvel  Eski  Said,  yazdığı  tefsir
           mukaddemesi  "Muhâkemât"  namındaki  Eserin  âhirinde;  "İkinci  Maksad:
           Kur'anda Haşre işaret eden iki Âyet tefsir ve beyan edilecek.
              َ۪ حمي  َ رلاَ ِنمحرلاَ  ِ َ لِلّا َ  َ ِمبِ ِ  َ وخن  deyip  durmuş.  Daha  yazamamış.  Hâlık-ı
                َّ
                     ى ْ َّ
                                     ن
                            ه
                                 ْ
           Rahîm'ime Delâil ve Emârât-ı Haşriyye adedince Şükür ve Hamd olsun ki:
           Otuz sene sonra Tevfik İhsan eyledi. Evet bundan dokuz-on sene evvel o
           iki Âyetten birinci Âyet olan:
                                                                        ى ِ
                                                              ِ
                                                   َ يَفي ك
               َت    ْ  ا َ ْل َ م َ و ى َ  َ ِ يِ َ حم ل َ َ كل ِ  َ نا َ َ ذ  َّ ى    ِ  َا ِ تِومَدعبَ َ ضر َ  لا  َ َ ْاَ  َ ح ِ يِ ْ  ن   ْ  َ ِ َ لِلّا َتمحر َ َ ِراثىا َ َى لَا َرنظناف

                                                          ه
                                                                           ْ ْ
                                    ْ     ْ
                                            ْ
                                                                 ْ
                       ْ ن
                                     ٌ     َ َ ق َ َ ري  ٍ ۪ د  َ ء   شََلن ِّ  َ ِ ك  َى لٰع َو َ هو
                                                    ن
                                          ْ
           Ferman-ı  İlâhî'nin  iki  parlak  ve  çok  kuvvetli  Hüccetleri  ve  tefsirleri
           bulunan  Onuncu  Söz  ile  Yirmidokuzuncu  Söz'ü  İn'am  etti.  Münkirleri
           susturdu.  Hem,  Îman-ı  Haşrînin  hücum  edilmez  o  iki  metin  kal'asından
           dokuz  ve  on  sene  sonra  ikinci  Âyet  olan  başta  mezkûr  Âyât-ı  Ekberin
           Tefsirini bu Risale ile İkram etti. İşte bu Dokuzuncu Şua; mezkûr Âyâtıyle
           işaret edilen “Dokuz Âlî Makam” ve bir ehemmiyetli (Mukaddime) den
           ibarettir.

                                             * * *
   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97   98