Page 89 - Risale-i Nur - Sözler

ONUNCU SÖZ 91

iki cevizi birini Semavata, birini yere indiren aynı kuvvetle, iki şems bulun-
sa; birini Arşa, diğerini ferşe kaldırır, indirir.

Mâdem şu âdi, nâkıs, fâni mümkinatta Nuraniyyet ve Şeffâfiyyet ve
İntizam ve İmtisal ve muvazene Sırlarıyle, en büyük şey en küçük şey’e
müsâvi olur. Hadsiz hesabsız şeyler birtek şey’e müsâvi görünür. Elbette
Kadîr-i Mutlak'ın Zâtî ve nihayetsiz ve gayet Kemâlde olan Kudretinin
Nuranî Tecelliyatı ve Melekûtiyyet-i Eşyanın Şeffâfiyyeti ve Hikmet ve
Kaderin İntizâmatı ve eşyanın Evâmir-i Tekvîniyyesine Kemâl-i İmtisali ve
mümkinâtın Vücud ve ademinin müsavatından ibaret olan imkânındaki
Müvazenesi Sırrıyle; az, çok, büyük, küçük Ona müsavi olduğu gibi, bütün
İnsanları birtek İnsan gibi bir sayha ile Haşre getirebilir. Hem, bir şey’in
kuvvet ve zaafca meratibi, o şey’in içine zıddının müdahalesidir. Meselâ:
Hararetin derecâtı, soğuğun müdahalesidir. Güzelliğin meratibi, çirkinliğin

müdahalesidir. Ziyanın tabakatı, karanlığın müdahalesidir. Fakat, birşey
Zâtî olsa, ârızî olmazsa, onun zıddı ona müdahale edemez. Çünki: Cem-i
zıddeyn lâzımgelir. Bu ise, muhaldir. Demek asıl, Zâtî olan bir şeyde

merâtib yoktur. Mâdem, Kadîr-i Mutlak'ın Kudreti Zâtîdir. Mümkinat gibi
ârızî değildir ve Kemâl-i Mutlaktadır. Onun zıddı olan acz ise, muhaldir ki
tedahül etsin. Demek, bir baharı halketmek, Zât-ı Zülcelâl'ine bir çiçek
kadar ehvendir. Eğer esbâba isnad edilse; bir çiçek bir bahar kadar ağır
olur. Hem, bütün İnsanları İhya edip Haşretmek, bir nefsin İhyası gibi
kolaydır.

Mes'ele-i Haşrin başından buraya kadar olan temsil sûretlerine ve
Hakikatlarına dair olan beyanatımız, Kur'ân-ı Hakîm'in Feyzindendir. Nefsi
teslime, Kalbi kabûle ihzardan ibarettir. Asıl Söz ise Kur'nındır. Zira Söz
odur ve Söz Onundur. Dinleyelim:
ِ ِ
ِ
ِ
ه ك َ ي
َناَا َِ تِومَ َ دعبَض َ ر لاْاَ َ ِ يِح َ يَ َ ف ْ ن ْ َ َ ِ َ لِلّا َتمحر َلَ ِ ى َ َ ا ى َ ىا اث َ ِر َ َ رنظ َناف ڬ َ َةغ ِ َ لابْلاَةجحْلاَفَلِ
ن

ْ
َّ
ْ
ْ
ْ
ن َّ ن
َّ
ْ
ْ
ِ
ِ
ِ
َ يَنمَ لاق
ى

ٌ
ْ

ن
ن َ ڬ َ َ ْ لق َ َ مي ۪ َ َ مر َ هوَم ا ظعْلاَ ِ يِح ن ْ ڬ َ ٌ َ َ َ ري ٍ ۪ دق َ ء شََلن ِّ َ ِ ك َى لٰع َوهو َ َى تومْلا َ ِ يِحم ل َ َ كلذ
ْ
ْ ن
ْ
ِ
َ َ ناَمنك َّ َ برَاو ن ا َ َّت َ ق َس ان لاَايُّ اَ ى اي ڬ َ مي َ َ َ ۪ لع ٍقْل َ ِّ َ نك ِل َ َ خ َ ِ بَو َ هوَة ٍ َ رمَ لو ا ى اه انْ ا َى ۪ َ َّلا ىذ َا َ هيِيح ن ْ َ ي
َّ ْ
َّ
ن
َّ ْ
َّ
ٌ
ه
ن
ٍ ِ
َةعضرمَهلنكَلهْذت َانَورتَموي َ ڬ َ َ مي ۪ ظع َءشَ َ ِ َ ةعاسلاَ ة ل َ زْلز
ن

ْ ْ

ٌ
ٌ ْ
َّ
ْ ن
ِ
َ ل ٍ َ محَتاذ َهلنكَعضتو َ َ تعضر ا َ َ ى امع

َّ
ْ ْ
ْ
ن