Page 15 - Bilim Tarihinin En Büyük Yanılgısı Darwinizm

vam ettirmesine dayan›yordu. Darwin, Lamarck'›n kazan›lm›fl özellikle-
rin (zürafan›n boynunun sözde uzamas› gibi) bir sonraki nesle aktar›lma-
s› tezine do¤al seleksiyonu da ekleyerek, canl› türlerinin kökenini aç›kla-
maya çal›flm›flt›.
Ancak zamanla Darwin'in teorilerinin de tutarl› olmad›¤› ve canl›la-
r›n varoluflunu aç›klamaktan çok uzak oldu¤u or-
taya ç›kt›. Lamarck'›n kal›t›m ile ilgili teorileri kök-
ten yanl›fl oldu¤u DNA'n›n keflfedilmesiyle birlik-
te anlafl›lm›flt›. Do¤al seleksiyonun ise, yeni bir tür
yaratmaya yetmeyece¤i görüldü: Bu sistem, bir
canl› türü içinde en güçlü olan›n› seçip yaflatabi-
lirdi, ancak yeni bir tür oluflturamazd›. Örne¤in
do¤al seleksiyon sayesinde, sürüngen türleri için-
de en güçlü olanlar kalabilir ve di¤erleri yok ola-
bilirdi, ancak asla ve asla sürüngenler sözgelimi
kufllara dönüflemezdi.
Charles Darwin
Ancak Evrimciler yine pes etmediler. Bu kez Neo-Darwinizm ç›kt›
ortaya. Bu yeni Evrimcilerin tezi, canl›lar›n farkl›l›¤›n›n mutasyonlara da-
yand›¤› fleklindeydi. Mutasyonlar›n, yani baflta radyasyon olmak üzere
canl›lar›n DNA's›n› bozan de¤iflimlerin, farkl› türlerin kökeni oldu¤unu
öne sürdüler. Oysa zamanla bu teori de ra¤bet görmemeye bafllad›: Çün-
kü mutasyonlar ancak mevcut DNA kodunu bozuyordu, yeni DNA kod-
lar› üretmiyordu. Bir baflka deyiflle, mutasyona u¤rayan canl›n›n ancak
organlar› köreliyor ya da yer de¤ifltiriyordu. Fakat yeni bir organ›n olufl-
mas› mümkün de¤ildi. Üstelik mutasyonlar›n tamam›na yak›n› zararl›yd›.
Bu nedenle de mutasyon tezi, Evrim iddias›na dayanak oluflturmaktan
çok uzak kald›.

HARUN YAHYA 13