Page 51 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม
P. 51

๒.๒.๒ พระพุทธรูปสำคัญ
                  จังหวัดปทุมธานีมีวัดเก่าแก่มากมายหลายวัด
            เป็นที่ประดิษฐานของพระพุทธรูปสำคัญ ที่ชาวเมืองปทุม

            เคารพศรัทธาจนเรียกได้ว่า เป็นพระคู่บ้านคู่เมือง

                                              พระประทุมธรรมราช

                                         พระประจำจังหวัดปทุมธานี

                  พระประทุมธรรมราช
                  วัดบางหลวง อำเภอเมืองปทุมธานี

                  พระประทุมธรรมราชพระประจำจังหวัดปทุมธานี สร้างในสมัยรัชกาลที่ ๕ เป็นพระพุทธรูป
            ปางขัดสมาธิเพชร หล่อด้วยโลหะผสมหน้าตักกว้าง ๔๐ นิ้ว สูง ๕๐ นิ้ว ห่มจีวรสังฆาฏิพาด

            ตั้งอยู่บนฐานบัวสูง ๖ นิ้ว ยาว ๔๗ นิ้ว วัดความสูงถึงยอดพระเกตุมาลาได้ ๖๕ นิ้ว พระบาท
            สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  ทรงพระราชทานนามพระพุทธรูปประจำจังหวัดปทุมธานี
            ว่า  “พระประทุมธรรมราช”  แล้วทรงมีรับสั่งให้นํามาประดิษฐานไว้  ณ  วิหารวัดบางหลวง

            อำเภอเมืองปทุมธานี จังหวัดปทุมธานี


                  ประวัติความเป็นมา
                  รัตนโกสินทร์ศก  ๑๑๘  (พุทธศักราช  ๒๔๔๒)  พระศาสนโสภณ  (อ่อน  อหึสโก  ป.ธ.๗)

            ครั้งดำรงสมณศักดิ์  เป็นพระธรรมไตรโลกาจารย์  เจ้าอาวาสวัดพิชยญาติการาม  เป็นที่สภา
            นายกกรรมการมหามกุฎราชวิทยาลัย และผู้จัดการศึกษาหัวเมืองมณฑลและกรุงเทพฯ ได้รับ
            พระราชทานพระบรมราชานุญาต ชักชวนข้าหลวง ผู้ว่าราชการเมือง พระสงฆ์ ประชาชน

            ในหัวเมืองมณฑลกรุงเทพฯ ๔ เมือง ได้แก่ เมืองสมุทรปราการ เมืองนนทบุรี เมืองปทุมธานี
            และเมืองนครเขื่อนขันธ์ ร่วมกันหล่อพระพุทธรูปประทับขัดสมาธิเพชร หน้าตักกว้าง ๓ คืบ

            พระสุคต จำนวน ๔ องค์ มีพุทธลักษณะเหมือนกันทุกประการ เพื่อให้เป็นพระพุทธรูป
            ประจำเมือง ๔ องค์ ซึ่งเมืองปทุมธานี ดําริร่วมกันกับ พระรามัญมุนี (สุทธิ์ ญาณรังสี) เจ้าอาวาส
            วัดบางหลวง พร้อมด้วยพระยาพิทักษ์ทวยหาญ เจ้าเมืองปทุมธานี และกรมการเมืองร่วมจัด

            หาทุนทรัพย์ในการหล่อพระพุทธรูป ณ วัดบางหลวง ตำบลบางหลวง อำเภอเมืองปทุมธานี
            จังหวัดปทุมธานี เมื่อวันที่ ๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๔๒ เงินทำบุญ ๕๑๙ บาทเศษ





                                                                                       ๔๕
                                                               เล่าเรื่องเมืองปทุม
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56