Page 164 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 164

164  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                          ็
                                   ู

                                   ิ
                  �
                  ่
                      ำ
                                                          ำ
                                                              ั
                 ที่ผมที่างานด่้วยและคด่ว่า พ่รัะเจิ้าที่รังมแผนการัสาห์รับพ่วกเขา พ่วกเขา
                                                  ่
                    ั
                                                                 ่
                                         ็
                             �
                         ู
                             ั
                 แค่ยงไม่รั้เที่่านน พ่วกเขาเตมไป็ด่้วยความเจิ็บป็วด่และมงานห์ลายอย่าง
                                 ่
                 ที่จิะต้องสาเรัจิในชิวตของพ่วกเขา การัมาเป็็นครัิสเตยนเป็็นเพ่ยงแค่
                  �
                  ่
                            ็
                                                                         ่
                         ำ
                                                                ่
                                  ิ
                             ั
                     ิ
                  ุ
                 จิด่เรั�มต้นเที่่าน�น
                                   ้
                           ื
                             ่
                           �
                                                                 ่
                                                        ิ
                                                                       ่
                                                                    ั
                                                       ่
                                                 ำ
                                         ่
                                                    ั
                                                                          ุ
                      ผมเชิอวาพ่รัะเจิาที่รังมแผนการัสาห์รับชิวตของผมเชินกน พ่อที่กคน
                                      ่
                                       �
                                    ิ
                                                                          �
                               ู
                                                                      �
                 ย่อมต้องการัให์้ลกได่้ส�งด่ที่สด่ และพ่รัะเจิ้ากที่รังป็รัะสงค์เชิ่นนนเพ่อผม
                                                       ็
                                       ่
                                         ุ
                                                                      ั
                                                                          ื
                                                                            ั
                                                                            �
                                                            ั
                                ู
                                  ู
                     ำ
                 ผมกาลงก้าวเข้าส่ฤด่กาลให์ม่ในชิวต พ่รัะเจิ้าที่รังจิด่การักบความด่อรัน
                                                                  ั
                       ั
                                                                          �
                                             ่
                                              ิ
                                                                          ื
                                                               ำ
                                                                             ิ
                 และความยโสโอห์ังของผม รัวมถึงความป็รัารัถนาที่จิะที่าส�งต่างๆ ด่้วยวธิ ่
                                                            �
                                                            ่
                                                                 ิ
                                                                     �
                 ของตวเอง พ่รัะองค์ที่รังพ่าผมมาไกลมากและนาผมไป็ยงที่ที่ไม่เคยคด่
                     ั
                                                          ำ
                                                                            ิ
                                                                     ่
                                                                    ่
                                                                    �
                                                                 ั
                                     ั
                                                               ู
                 มาก่อนว่าผมจิะได่้เห์็นที่�งในที่างฝั่ายวิญญาณและที่างภูมิศาสตรั์ พ่รัะองค์
                                               ่
                                       ่
                 ที่รังแสด่งให์้ผมเห์็นที่�งข้อด่และข้อเสยของตัวเอง โด่ยที่าให์้ผมรัู้ตัวเวลาที่  � ่
                                                               ำ
                                   ั
                 ผมที่าผด่พ่ลาด่แต่ไม่เคยกล่าวโที่ษผม ที่รังห์นนใจิผมและบอกผมว่า
                       ิ
                     ำ
                                                          ุ
                                                   ู
                                         ิ
                                             ึ
                                                ่
                                                                       ่
                 พ่รัะองค์พ่อพ่รัะที่ัยในตัวผม ส�งห์น�งที่�ผมรั้สึกมาโด่ยตลอด่คือการัที่พ่รัะเจิ้า
                                                                       �
                                                                         �
                                                             ่
                              ั
                                                ั
                                                             �
                                                                         ่
                                                                          ุ
                 ตรัสว่า “เรัาจิะรักเจิ้าเสมอ” เพ่ลงนมสการับที่ห์น�งที่ผมชิอบมากที่สด่คอ
                   ั
                                                          ึ
                                                                            ื
                         �
                         ื
                 เพ่ลงเก่าชิอว่า “พ่รัะคณพ่รัะเจิ้า” มนมเน้�อห์าว่า “....ชิ่วยได่้คนชิ�วอย่างฉน”
                                                                            ั
                                             ั
                                  ุ
                                                                     ั
                                                ่
                 ผมไมใชิคนชิวอกตอไป็แลว เพ่รัาะพ่รัะเจิาได่ที่รังขด่เกลาความห์ยาบกรัะด่าง
                                                                            ้
                                                    ้
                                                         ั
                                     ้
                             ่
                       ่
                     ่
                           ั
                                                 ้
                           �
                                ่
                                                                      ่
                                            ู
                 ของผมออกไป็ (และยังที่รังที่ำาอย่จินถึงในเวลาน้�) พ่รัะองค์ที่รังเยยวยาผม
                                                                            ั
                                                                       ั
                 และย�งที่รังเยยวยาผมมากเที่่าไห์รั่ ผมก็ย�งที่าอะไรัได่้มากข�นเที่่านน ที่กวน
                           ่
                     ิ
                                                  ิ
                                                     ำ
                                                                 ึ
                                                                       �
                                                                          ุ
                 เมอเรัาลุกจิากที่นอน จิะมส�งให์ม่ที่พ่รัะเจิ้าที่รังอยากจิะสอนเรัา เรัาก็แค่
                                              �
                                              ่
                   �
                                        ิ
                              �
                              ่
                                       ่
                   ื
                 ต้องมองห์ามันให์้เจิอ
                                         ื
                                         �
                               ่
                      ผมจิะไม่มวนเลกล้มเรัองพ่รัะเจิ้าเพ่รัาะพ่รัะองค์ที่รังไม่เคยเลกล้ม
                                   ิ
                                ั
                                                                          ิ
                    ั
                                                            ่
                 ในตวผม แม้แต่ในชิ่วงเวลามด่มนที่สด่ของผม ตอนที่การัถกป็ฏเสธิในอด่ต
                                                                            ่
                                                            �
                                        ื
                                              ่
                                              �
                                                                 ู
                                                                     ิ
                                               ุ
                          ่
                                                   ั
                 ได่้เข้ามาบบเค้นจิตใจิ ผมจิะยังมความม�นใจิเต็มเป็ี�ยมอยู่เสมอว่าพ่รัะเจิ้า
                                            ่
                               ิ
                        ่
                         ั
                        �
                 ที่รังอย่ที่น�น และพ่รัะองค์จิะไม่มวนละที่งผม พ่รัะองค์ตรัสว่า “เจิ้าไม่ใชิ่
                      ู
                                            ่
                                                   ิ
                                                   �
                                                                 ั
                                              ั
                 คนที่�ไม่มใครัต้องการั แต่เจิ้าเป็็นลูกที่�รััก เป็็นลูกรัักของเรัา ชิ่วิตอาจิยาก
                     ่
                                                ่
                        ่
   159   160   161   162   163   164   165   166   167   168