Page 61 - AGIOS LAZAROS
P. 61
Ο ἱ λαοὶ ἰδόντες βαδίζοντα, νεκρὸν τεταρταῖον, Λάζαρον τεθνεῶτα, τετραήμερον ἀνέστησας ἐξ ᾍδου
ἐκπλαγέντες τῷ θαύματι, ἀνεβόων τῷ Λυτρωτῇ, Θεόν Χριστέ, πρὸ τοῦ σοῦ θανάτου, διασείσας τοῦ θανάτου
σε ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν. τὸ κράτος, καὶ δι’ ἑνὸς προσφιλοῦς τὴν πάντων
Προπιστῶν τὴν ἔνδοξον Ἔγερσιν, τὴν σὴν ὦ Σωτήρ ἀνθρώπων προμηνύων, ἐκ φθορᾶς ἐλευθερίαν· διὸ προ-
μου, νεκρὸν τετραήμερον, ἐκ τοῦ ᾍδου ἐλευθεροῖς, σκυνοῦντές σου, τὴν παντοδύναμον ἐξουσίαν, βοῶμεν·
τὸν Λάζαρον, ἐν ὕμνοις μεγαλύνω σε. Εὐλογημένος εἶ Σωτήρ, ἐλέησον ἡμᾶς.
Εἶτα, Ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν (ἐκ γ΄). Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ...
Καὶ τὸ παρὸν Ἐξαποστειλάριον,
ἐκ δευτέρου, Μάρθα καὶ Μαρία, τῷ Σωτῆρι ἔλεγον· Εἰ ᾖς ὧδε
Κύριε, οὐκ ἂν τέθνηκε Λάζαρος, Χριστὸς δὲ ἡ
Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς. ἀνάστασις τῶν κεκοιμημένων, τὸν ἤδη τετραήμερον,
Λόγῳ σου Λόγε τοῦ Θεοῦ, Λάζαρος νῦν ἐ ξάλλεται, ἐκ νεκρῶν ἀνέστησε. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοὶ τοῦτον
-
πρὸς βίον παλινδρομήσας, καὶ μετὰ κλάδων οἱ λαοί, προσκυνήσωμεν, τὸν ἐρχόμενον ἐν δόξῃ, σῶσαι τὰς
σὲ Κραταιὲ γεραίρουσιν, ὅτι εἰς τέλος ὀλέσεις, τὸν ψυχὰς ἡμῶν.
ᾍδην θανάτῳ σου.
Ἕτερον, ὅμοιον, ἅπαξ. Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος...
Διὰ Λαζάρου σε Χριστός, ἤδη σκυλεύει θάνατε, καὶ Τῆς Θεότητός σου Χριστέ, παρέχων τοῖς Μαθηταῖς
ποῦ σου ᾍδη τὸ νῖκος; τῆς Βηθανίας ὁ κλαυθμός, σου τὰ σύμβολα, ἐν τοῖς ὄχλοις ἐταπείνους σεαυτὸν
νῦν ἐπὶ σὲ μεθίσταται, πάντες κλάδους τῆς νίκης, ἀποκρύψαι ταύτην βουλόμενος· διὸ τοῖς Ἀποστόλοις,
αὐτῷ ἐπισείωμεν. ὡς προ γνώστης καὶ Θεός, τοῦ Λαζάρου τὸν θάνατον
προηγόρευσας, ἐν Βηθανίᾳ δὲ παρὼν τοῖς λαοῖς, τοῦ
Εἰς τοὺς Αἴνους, ἱστῶμεν Στίχους η΄ καὶ ψάλλομεν τὰ φίλου σου τὸν τάφον ἀγνοῶν, μαθεῖν ἐζήτεις ὡς ἄνθρω-
ἑπόμενα Στιχηρὰ Ἰδιόμελα. πος· ἀλλ’ ὁ διὰ σοῦ τετραήμερος ἀναστάς, τὸ θεῖόν
Στίχ. Δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς Ὁσίοις αὐτοῦ. σου κράτος ἐδήλωσε· Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος α΄. Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ...
Ἀνάστασις καὶ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ὑπάρ χων Χριστέ, Ἦχος δ΄.
ἐν τῷ μνήματι Λαζάρου ἐπέ στης, πιστούμενος ἡμῖν τὰς
δύο οὐσίας σου μακρόθυμε, ὅτι Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, Τ εταρταῖον ἤγειρας τὸν φίλον σου Χριστέ, καὶ
ἐξ ἁγνῆς Παρθένου παραγέγονας· ὡς μὲν γὰρ βροτός, τὸν τῆς Μάρθας καὶ Μαρίας θρῆνον ἔπαυσας,
ἐπερώτας, ποῦ τέθαπται; ὡς δὲ Θεὸς ἀνέστησας, ζωη- ὑποδεικνύων τοῖς πᾶσιν, ὅτι αὐτὸς εἶ ὁ τὰ πάντα
φόρῳ νεύματι, τὸν τετραήμερον. πληρῶν, θεϊκῇ δυναστείᾳ, αὐτεξουσίῳ θελήματι, ᾧ τὰ
Χερουβὶμ βοᾷ ἀπαύστως· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις·
Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ... εὐλογημένος εἶ ὁ ἐπὶ πάντων Θεός, δόξα σοι.
60 61
