Page 62 - AGIOS LAZAROS

Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις...
Μάρθα τῇ Μαρίᾳ ἐβόα· ὁ Διδάσκαλος πά ρεστι, καὶ ΚΑΝΩΝ
φωνεῖ σε, πρόσελθε. Ἡ δὲ δρομαία ἐλθοῦσα, ὅπου
ἦν ἑστὼς ὁ Κύριος, ἰδοῦσα ἀνεβόησε· πεσοῦσα προ- ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
σεκύνησε, καὶ τοὺς ἀχράντους πόδας σου, καταφι- ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΝ
λοῦσα ἔλεγε· Κύριε, εἰ ᾖς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανεν
ἡμῶν ὁ ἀδελφός. ΦΙΛΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στίχ. Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψω θήτω ἡ ΛΑΖΑΡΟΝ ΤΟΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΝ
χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων σου εἰς τέλος.

Ἦχος πλ. δ΄. ΨΑΛΛΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΕΝ ΔΡΟΜΟΛΑΞΙᾼ ΛΑΡΝΑΚΟΣ
ΣΕΠΤΟΝ ΑΥΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΝ
Λάζαρον τεθνεῶτα, ἐν Βηθανίᾳ ἤγειρας τετραήμε-
ρον· μόνον γὰρ ὡς ἐπέστης τῷ μνήματι, ἡ φωνὴ ζωὴ Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
τῷ τεθνεῶτι γέγονε, καὶ στενάξας ὁ ᾍδης, ἀπέλυσε
φόβῳ. Μέγα τὸ θαῦμα! Πολυέλεε Κύριε δόξα σοι.
Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ’ ὃ τὸ
Στίχ. Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρ δίᾳ Θεὸς Κύριος, ὡς συνήθως, καὶ τὸ ἑξῆς·
μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου.

Καθὼς εἶπας Κύριε τῇ Μάρθᾳ· Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστα- Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
σις, ἔργῳ τὸν λόγον ἐπλήρωσας, ἐξ ᾍδου καλέσας
τὸν Λάζαρον, κᾀμὲ φι λάν θρωπε, νεκρὸν τοῖς πάθεσιν, Δεῦτε πιστοὶ ἐγκωμιάσωμεν φίλον
ὡς συμπαθής ἐξανάστησον, δέομαι. Κυρίου Λάζαρον τὸν δίκαιον ὕμνοις

Δόξα. Ἦχος β΄. καὶ σπεύσωμεν φερώνυμον αὐτοῦ εἰς σεπτὸν
πάντες Περιβόλιον ἐν τῇ περιοικίδι
Μέγα καὶ παράδοξον θαῦμα, τετέλεσται σήμερον! Λάρνακος αἰτήσασθαι τὴν αὐτοῦ εὐλογίαν,
ὅτι νεκρὸν τεταρταῖον, ἐκ τάφου Χριστὸς φωνήσας ἣν ἀπονέμει πᾶσι δαψιλῶς
ἤγειρε, καὶ φίλον ἐκάλεσε, δοξολογήσωμεν αὐτόν, τοῖς ἐκτελοῦσιν αὐτοῦ τὸ μνημόσυνον.
ὡς ὑπερένδοξον, ὡς ταῖς πρεσβείαις, τοῦ δικαίου
Λαζάρου, σώσῃ τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Καὶ νῦν. Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε,
τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι.
Ὑπερευλογημένη ὑπάρχεις...
Εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα
Δοξολογία μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις. τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων;

62
63