Page 81 - Sterk Magazine

DIJLAN VAN VLIMMEREN
Hoofdredacteur SMAAKmag. www.smaakmag.nl
In de schaduw
Tis niet zo dat ik er nog nooit eerder ben geweest. Ik koester leuke herinneringen aan etentjes bij Café Sjiek en - wat langer geleden - bij l’auberge Hosman Frères, bij Lepels van Marc Smeets en bij Prego, de voorloper van 1714. Ik ben fan - wie niet? - van de romige bonbons en bouchées van choco atelier De Bonte Koe. En de verleidelijke gin-tonics van Jo-Ann van Stigt Thans in de geheime fluisterbar met boksring en barbershop op de zolder van Loopuyt, die vergeet ik ook nooit meer. Maar verder? Van Kethel had ik zelfs nog nooit gehoord. Het Kethelplein, ja, van de files, maar de wijk Kethel?
Waarom sla ik Schiedam zo vaak over? Zijn het de Rotterdamse vooroordelen die me tegenhouden? Tussen de eerste en tweede lockdown was ik voor het eerst bij Pathé Euroscoop Schiedam. Pal naast de snelweg, grote parkeergarage onder de bioscoop, riante zalen, comfortabele stoelen. Gemakkelijker kun je bijna geen filmpje pakken. En toch deed ik het er nooit. Waarom? Onbekend maakt onbemind. In elk cliché schuilt een kern van waarheid. Dit cliché slaat de spijker op zijn kop. Schiedam is te bescheiden, Schiedam leeft in de schaduw van Rotterdam.
De schade heb ik met dit magazine ruimschoots ingehaald. De afgelopen weken was ik bijna non-stop in Schiedam. Na elk bezoek gingen mijn ogen verder open. Schiedam telt maar liefst 238 (geen tikfout!) inschrijvingen in het rijksmonumentenregister. Als het hem zou lukken, zou Anton Pieck zich voor Schiedam in zijn graf omdraaien. De Reuzen van Schiedam, hoeveel nostalgischer wil je het nog hebben? Ik ben meer van het eten dan van de gebouwen. Het een sluit het ander niet uit, zeker niet in deze stad. Eten doe je er in prachtige pakhuizen. Met dat verschil dat op het eerste een (kortere) houdbaarheidsdatum rust.
De producten zijn er gelukkig niet van gisteren, zelfs niet de kaneelstokken en het andere oud-Hollands snoepgoed in de winkel van het Nationaal Coöperatie Museum in een hoekpand uit de tijd van nog voor Ot en Sien. Kraakvers zijn de cinnamon rolls bij microbakery Elderflour. Aan het zijdezachte pistache- en hazelnootijs van La Sorpesa was ik gelijk verslaafd. Van de choripán, broodjes Argentijnse worst met chimichurri, van La Salita kan ik evenmin afblijven. Ik heb me heel wat keren staan vergapen aan de felroze braadpannen en rijstkokers bij de KeukenPrincess. Onmogelijk dat je deze winkel met lege handen verlaat. Een bolo de laranja stond al langere tijd op mijn lijstje om thuis te bakken. Seca Pipas heeft de juiste ingrediënten voor deze sinaasappelcake in huis. De appel-wortelsap en de appel-rode bietensap van deze Portugese delicatessenwinkel zijn zonder toegevoegde concentraten. Mocht je geen volleerde hobbykok zijn, voor een upgrade van je kookkunsten klop je aan bij VanDeKook, een hidden gem aan de Westmolenstraat.
De grootste ontdekking was misschien nog wel Sabores do Norte, een bescheiden Portugees eethuis met wankele terrastafeltjes, verdorde kerstboompjes en uitzicht op een verlaten grillroom in de Hoogstraat. Je eet er kippenmaag of bacalhau a braga (kabeljauw in een krokant jasje met zwarte olijven en Pickels) maar dan van een zeldzame kwaliteit. De pastéis de nata, door mamãe zelf vanmorgen gebakken, zijn onweerstaanbaar lekker. Daar waar je het niet verwacht, daar in de schaduw, is het stiekem heel goed toeven. In de volle zon lijkt alles mooier, in de schaduw maakt de schijn geen kans.
Laatst betrapte ik mezelf erop dat mijn blik net iets te lang op het lokale woonaanbod van de makelaar bleef hangen. Schiedam heeft mijn culinaire hart gestolen.
81 STERK MAGAZINE
COLUMN