Page 39 - ÜÇÜ BİR ARADA

ÜÇÜ BİR ARADA

Bey. Devlete karşı gelmeyi kastetmedim ben” dedi. Sadece
yürüyen mevcut mevzuatta hırsızlık yapamayacağım duruma
getirilemiyorum hepsi o kadar.
Hâkim, onun bu sözlerine çok sinirlendi. Umursamaz tavırlarına
tahammül edemiyordu. Görevlilere “Çabuk götürün onu
buradan” diye emir verdi. Çocuk hâkimin kızmasından hiç
etkilenmemiş olacaktı ki umursamaz tavrını devam ettirerek,
görevlilerin kolunda salondan dışarı çıktı.

Adım adım hapishaneye doğru ilerlemeye başladılar.
Hapishanenin kapısına yaklaştıkça içine bir ürperti geldi sanki
bu sefer ki farklıydı, korktuğunu oraya gitmek istemediğini
fark etti. İçine bir sıkıntı düşmüştü. İçerisinin nasıl bir yer
olduğunu biliyordu, daha önce defalarca yaşamıştı burada ama
korkusunun nedenini kendisi bile çözemiyordu. Gardiyan kapıyı
açtı ve sert bir şekilde onu içeriye itti. Yüzünden ve onu
itişinden de belliydi. Kalbi artık taşlaşmıştı burada delikanlı
gözlerini odanın içinde gezdiriyordu. Boş bir yatak bulma
umuduyla. Pencerenin altındaki yatak boştu. Belli ki soğuk olur
diye kimse oraya yatmak istememişti. Ama o yatağının pencere
kenarında olmasına sevinmişti. Çünkü gece olunca yıldızlarla
baş başa kalıp onlarla sohbet edebilecekti.

Yatağına yerleşmeye koyuldu, eşyalarını yerleştirdiği sırada
sırtında bir el hissetti. Arkasına döndü, sıcak ve güleç bir yüz
onu karşılıyordu. O anda onunla güzel bir dostluk
kurabileceğini hissetmişti. Konuşup tanıştılar. Birbirlerine
hayat hikâyelerini anlattılar. İkisi de birbirlerinin aynalarıydı

Hasayaz Ortaokulu Sayfa 39