Page 73 - Ταξιδι στα Γιαννενα

Ταξίδι στα Γιάννενα

Ο ΔΛΚΟΣ ΜΑΣ Ε΢ΩΤΑΣ

Αγάπθςε με ςαν να μθν υπάρχει αφριο.
Άφθςε τθν καρδιά ςου να μιλιςει,
να φωνάξει αυτό που νιϊκει.
Να αγκυροβολιςει όλα τα ςυναιςκιματα τθσ
πάνω ςτο δικό μου κορμί.
Ιρκε θ ϊρα να απελευκερωκείσ και να ηιςεισ
κάτι μοναδικό
που όμοιο του δεν ζχεισ ξανανιϊςει.
Θ φλόγα τθσ φωτιάσ του ζρωτα κα πυρπολιςει
τα γυμνά κορμιά μασ.
Ιρκα για να ςε αγαπϊ, με όλθ τθ δφναμθ τθσ ψυχι μου,
το φωνάηω δεν ακοφσ;
Ο χρόνοσ περνάει ςαν ρυάκι ςτο ποτάμι δίχωσ επιςτροφι.
Κζλω να ηιςω ςτο μζγιςτο ότι λαχταράει θ καρδιά μου
να γευτεί κοντά ςου.
Είςαι ότι πιο όμορφο και ξεχωριςτό μου ζχει ςυμβεί.

Τα μάτια μου δακρφηουν απ’ τθν ζλλειψθ ςου.
Τα βράδια είναι μαρτυρικά μακριά ςου.
Νιϊκω ιδθ να ς’ αγαπάω και δεν κα επιτρζψω τίποτα
να ςε πάρει μακριά μου.
Σαν λφκαινα με λφςςα κα ορμιςω ςε όποιο εμπόδιο
κι αν προκφψει.
Είςαι θ ηωι μου, θ ανάςα μου,
θ αιτία που ηω και χαμογελϊ.
Είςαι θ προςωποποίθςθ ενόσ αλθκινοφ μεγάλου ζρωτα.
Του δικοφ μασ ζρωτα!!

73