Page 198 - ธรรมะบรรยาย1525

“ที่ตอบเช่นนั้นหมายความว่า หม่อมฉันเมื่อตายจากมนุษย์นี้แล้วไม่รู้ว่าจะไปเกิดเป็นอะไร เกิดเป็น

่
่
มนุษย์อย่างเก่าหรือวาเกิดเป็นเทวดา หรือวาไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน หรือเปรต อสุรกาย สัตว์นรก
้
่
ประเภทใดประเภทหนึ่ง หม่อมฉันไม่ทราบ จึงได้กราบทูลวาไม่ทราบเจ้าค่ะ” พระพุทธเจาตรัสสาธุ
่
กาล “สาธุ เธอตอบถูกต้องแล้ว” ข้อที่ ๓ เมื่อเราตรัสถามเธอวา “เธอไม่ทราบหรือ เหตุใดจึงตอบ
ว่าทราบ” นางกราบทูลว่า “ที่ตอบเช่นนั้นหมายความว่า หม่อมฉันเกิดมาต้องทราบว่าจะต้องตาย

จึงได้ตอบว่าทราบ” แล้วเราตรัสถามขอท ๔ ว่า “เธอทราบหรือเหตุใรจึงตอบว่าไม่ทราบ” นาง
ี่
กราบทูลว่าที่ตอบว่าเช่นนั้นหมายความว่า “หม่อมฉันทราบว่าจะต้องตาย แต่ไม่ทราบวัน เวลา ว่า

จะตายด้วยโรคโควิดหรือเปล่า จะตายด้วยอุบัติเหตุหรือเปล่า จะตายที่ไหน ตายเวลาอะไร ตาย

วันที่เท่าไหร่ ตายกี่โมง ตายกลางวัน ตายกลางคืน ตายเวลาเท่าไหร่ หม่อมฉันไม่ทราบ จึงได้กราบ

ทูลว่าไม่ทราบเจ้าค่ะ” พระพุทธเจ้าตรัสว่า “สาธุเธอตอบถูกต้องแล้ว เพราะฉะนั้น คนทั้งหลาย ผู้ท ี่

มีนัยน์ตาอันมืดบอดคือมีปัญญาอันน้อยย่อมไม่รู้ ย่อมไม่เข้าใจก็เลยมาต าหนินาง

พระพุทธเจ้าตรัสว่า คนจะรู้อริยสัจ ๔ เป็นเรื่องที่ยากมาก แต่การประพฤติปฏิบัติธรรมก็จะ

สามารถท าให้คนนั้นรู้และเข้าใจอริยสัจ ๔ ทุกข์ สมุทย นิโรธ มรรค เปรียบเสมือนคนทั้งหลายเมื่อ
ั
่
เวียนวายตายเกิดในวัฏสงสารนี้ย่อมไม่รู้ว่าเกิดมาแล้วจะเป็นอย่างไร จะหน้าตาหล่อสวย จะร่ ารวย
หรือว่าเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี หรือว่าจะเกิดมายากจน ย่อมไม่รู้ เมื่อบุคคลไม่รู้ จึงพากันเวียนว่าย

ตายเกิดในวัฏวน คือเกิดแล้วเกิดอีก ตายแล้วตายอีก อย่างนี้

เพราะฉะนั้น คนที่จะมารู้ว่า ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค อันเป็นทางด าเนินไปสู่การพ้นทุกข์นี้

เป็นเรื่องที่ยาก เปรียบเหมือนกับนายพรานที่จับนกติดตาข่ายแล้ว น้อยตัวที่จะรอดพ้นจากตาข่าย

ไปได้ เพราะฉะนั้น คนหลายจึงวนเวียนอยในวัฏวน คือกิเลส ตัณหาต่าง ๆ ดึงลงสู่ที่ต่ าอยู่เรื่อย ๆ
ู่
้
เพราะฉะนั้น เราไม่ควรประมาทในชีวิต ควรสะสมบุญกุศลไว้มาก ๆ เมื่อพระพุทธเจาทรงแสดง

ธรรมไปทานองนี้ ปรากฏว่านางกุมาริกาบรรลุเป็นพระโสดาบัน
เมื่อนางบรรลุแล้วก็กราบลาพระพุทธเจ้ากลับไปโรงงานทอผ้า ปรากฏว่าพ่อรอลูกสาวนาน

เกินไปก็เลยนั่งโต๊ะแบบหลับอยู่ที่โรงงานทอผ้าของตัวเอง โดยจับกระสวยหลอดด้ายที่มีหัวแหลม

ท้ายแหลม เมื่อลูกสาวไปถึงเห็นพ่อนั่งฟุบหลับอย่างนั้น ก็ด้วยความปรารถนาดีก็เลยก้มตัวโน้มลง

่
ไปจะใส่หลอดด้าย หวังวาจะให้พ่อนี้ตื่นขึ้นมาก็ท างานทอผ้าได้เลย แต่บังเอิญผ้าส่าหรีของนางที่นุ่ง
มานั่นมันไปเกี่ยวกับกระสวยหลอดด้ายอีกอันหนึ่งมันก็ตกลงไป พอตกลงไป พ่อก็ตกใจ มือที่ก า

กระสวยหลอดด้ายที่มีหัวแหลมท้ายแหลมก็เหวี่ยงมาอย่างแรง เสียบเข้าที่หน้าอกลูกสาว ลูกสาวก็

ตกใจ พอตกใจก็ได้สติ เพราะนางบรรลุโสดาบันแล้ว จึงได้บอกกับพ่อว่า “พ่อหนูขอโทษ ที่หนูมาช้า

๑๙๘